De historische canon van Tilburg in vijftig verhalen

Vandaag kwam het er van. Vroeg op, zon in de tuin, kopje koffie erbij en beginnen in de Canon van Tilburg. Één van de inmiddels vele lokale varianten op dé Canon.

Ik heb verhaal 1 tot en met 24 uitgelezen. Daarna kwamen we te ver in de 19de eeuw. Dan neemt mijn interesse af... Toen sloeg ik de laatste pagina open en las van achter naar voren. Op zoek naar onderwerpen die me wel konden bekoren. Dat waren er toch weer veel zodat ik uiteindelijk zo goed als alles gelezen heb.

Indruk: leuke verhalen over de geschiedenis van Tilburg, goed geïllustreerd met veel mooi, nieuw fotomateriaal gemaakt door Jan Stads, een snelle doorkijk naar het verleden.

Ik ga niet zeuren over gebrek aan diepgang en voor de hand liggende onderwerpen: dat is nou juist de opzet van een dergelijke canon! Herkenbaar, en in dit geval met een link naar het heden. De schrijvers hebben er naar gestreefd om onderwerpen te kiezen en daar vervolgens over te schrijven waarvan je in hedendaags Tilburg nog iets kunt zien.

Aardig idee en goed uitgewerkt. Voor iemand die wat van Tilburg's verleden wil weten is dit een mooii begin.

Over de Vecht - Herman H. van Doorn

Een paar weken geleden streken we neer in hotel-restaurant De Nederlanden in Vreeland aan de Vecht. Onderdeel van een traditie die pas voor de tweede keer gestalte kreeg. Heel lekker eten in een restaurant waar we gewoonlijk niet komen in gezelschap van mijn beste vrienden en hun partners. Op initiatief van één van ons die in kringen verkeerd waar dit soort uitspattingen tot een wekelijks ritueel behoren.

Aangezien mijn vriend weet hoe het hoort is een dergelijke dag een bijzondere ervaring. We stappen uit ons dagelijkse kloffie en treden binnen in een wereld die decadenter is dan wenselijk is. Maar ook leuk!

Deze keer was er een overnachting aan gekoppeld met een ontbijt en aansluitende rondvaart op de Vecht. Het weer was prima, niet warm, maar goed om op het water te vertoeven met een goede jas en bijpassende sjaal. (of moet ik schrijven: shawl?)

Van de Vecht is het onduidelijk of het een rivier is geweest, of uitsluitend door mensenhanden aangelegd is. Mogelijk hebben de Romeinen hier nog de hand in gehad toen ze de Friezen en de rest van Germanië aan zich wilden onderwerpen.
Hoe dan ook: de Vecht is een "rivier" die al eeuwenlang een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op de welgestelden. De huizen die langs dit prachtige water liggen zijn dan ook overeenkomstig welgesteld en de moeite van het bekijken meer dan waard. Op de zaterdag zijn we met de auto in de omgeving gaan rijden en ontdekten daarbij de schoonheid van Loenen. De rondvaart van zondag bracht ons tot in Nieuwersluis.


Na de gezellige en copieuze maaltijd met aansluitende friandises gingen we onze hotelkamers opzoeken. Op het bed lag het fotoboek Over de Vecht. Als gastheer moet je weten hoe je je gasten verwend. Prachtig boek over de roemrijke Vecht, niet teveel woorden aan vuil maken, laat zien die pracht!

Al bladerend bleek dat wij al een keer eerder de Vecht hadden gezien: tijdens een bezoek aan Muiden en het Muiderslot. Ook zeker de moeite waard!

Ilija Trojanow - De wereldverzamelaar

Soms haak je gewoon af. Dat overkwam mij bij het boek van Trojanow. 510 pagina's lang en vanmorgen, in bad, aangekomen bij pagina 300, moest ik toegeven dat het boek niet voor mij geschreven is.
Ik heb het geprobeerd!

Ik kan niet zeggen dat het vervelend is om te lezen, slecht geschreven, of andere aanwijsbare tekorten heeft. Het boeit me niet. Ik herken mezelf te weinig in de hoofdpersoon Richard Burton (what's in a name) en zijn passie: in de huid kruipen van een ander. Het speelt zich af in India en op weg naar Mekka voor de hadj. Allebei ingrediënten die me meteen zouden doen besluiten zo'n boek te lezen. Maar zoals gezegd: het wordt niet van mij. Ik blijf een onberoerd toeschouwer en word geen deelgenoot van zijn belevenissen.
Was het deel in India nog enigzins boeiend, de reis naar Mekka werd een afstandelijke observatie. De rest laat ik voor wat het was.

Geen leesadvies. "Niet voor mij" is het enige wat ik kan zeggen.