Maar omdat alles weer eens voorspoedig verliep schoven we in de middag aan in de file voor het pitoresque eiland. Een ander woord is er niet voor. Knoeperddruk dus, maar uiteindelijk waren we op de parkeerplaats beland en waren we te weten gekomen dat ons hotel niet op het eiland lag, maar aan de pier op het vasteland. Weliswaar het eerste hotel, maar dat betekende toch een terugreis in de file de andere kant op. Het was niet anders.
Het was alweer heel veel jaren geleden dat ik hier was, minstens 25 jaar, maar uiteindelijk bleek er niet zoveel veranderd. In het straatje op het eiland was het ontzettend druk, je kon over de koppen lopen. Wij zijn zo snel mogelijk helemaal naar boven gelopen om de abdij te bezichtigen. Dat had ik de vorige keer niet gedaan, een vergissing zo bleek nu. Wat me het meeste opviel waren de enorme ruimten die de abdij bezat. Zalen, groot en ruim. De kunst was minder, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door de fantastische vergezichten die vanaf verschillende hoeken te zien waren. Ook in de abdij was het heel druk, maar desondanks hebben we rustig rond kunnen kijken en lopen en alles op ons gemak kunnen bekijken. Indrukwekkend mooi, dat wel. Al die stenen naar boven krijgen en mooi pas neerzetten zodat het eeuwenlang blijft staan, dat is pas echte kunst.
Na de abdij zijn we naar beneden gelopen via een andere route en daarna ons hotel gaan opzoeken. De terugweg was heerlijk, de zon is onze beste vriend gebleven deze vakantie. Af en toe een omkijken naar een nieuw uitzicht op de Mont Saint-Michel, de vele mensen die op de een of andere manier onderweg zijn naar of vanaf het eiland over de pier, of de uiterwaarden, allemaal goed en mooi. Het enige dat ik gemist heb was hoogwater. Helaas. Maar goed, dat is dan een reden om een keer terug te gaan en dan een hotelkamer te vinden op het eiland zelf. Uiteindelijk moet dat ook mooi zijn.
Nu ben ik ‘s avonds nog terug gelopen om de schemering en de zonsondergang te bewonderen en wat foto’s te maken van het eiland in de avond. De lichten gingen wel aan,maar ik was hopeloos underdressed, want met de zon verdween ook een heleboel warmte. Mooi om te zien hoe een hele bus Japanners richting eiland gingen met reflecterende jasjes aan. Er liepen ook mensen met fotoapparatuur om het plaatje van hun leven te gaan schieten. Het is ook erg mooi, de glinstering van het water, het eiland in de verte en al het leven daar tussenin. Dus heb ik ook maar wat foto;’s gemaakt, zonder statief en allerlei mogelijke instellingen en die foto's laten al mooi zien hoe mooi het daar is en waarom zoveel mensen heel; lang in de file gaan staan om daar te mogen en kunnen vertoeven.
Het hotel was minder en in een mintkleurige kamer is het lastig slapen. De isolatie was prima in orde.
Meer foto's van Mont Saint-Michel op Flickr:
Created with Admarket's flickrSLiDR.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten