Waar komt de voorliefde vandaan? Geen idee. Maar fossielen fascineren me al bijna mijn hele leven. Ik heb zelf ook enkele fossielen in mijn bezit. Echt verzamelen kun je het niet noemen, maar intrigerend blijft het. In mijn rss-feeds komen dan ook enkele wetenschappelijke websites voor waarvoor ik me heb aangemeld uitsluitend om berichten over dinosauriërs, opgravingen of nieuwe ontdekkingen te kunnen volgen.
In januari was ik in Haarlem en daar bezocht ik toch, zonder vooropgezet plan, Teylers museum. Er was een tijdelijke tentoonstelling die ik later pas opmerkte toen ik alweer thuis was. Eenmaal binnen liep ik meteen naar de Eerste Fossielenzaal. Kijken naar stukken steen met afbeeldingen van levensvormen van soms miljoenen jaren geleden. De ene keer heel herkenbaar de andere keer moet je raden naar hoe het beest of de plant eruit heeft gezien. Van fragmenten tot bijna volledige skeletten in steen gezet.
Het behoud van dieren en planten, hen behoeden voor uitsterven, is dan ook iets dat ik heel goed kan relativeren. Niets is voor eeuwig. We zijn onderweg door de tijd en proberen af en toe wanhopig iets vast te houden wat niet meer in deze tijd hoort.
Laat het los.
[plaatje: mijn bescheiden collectie, links een stuk kalkzandsteen met enkele schelpen, boven een versteende paddestoel en rechts een trilobiet]
3 opmerkingen:
Stoer! Ik heb in m'n kast ook nog boeken over dino's staan. Ik las erover, tekende ze, maakte er een encyclopedie over, had de dvd's, praatte ervan enzovoort.
En ook al die andere wonderlijke beesten uit het verleden hadden mijn kleine jongensachtige aandacht! :-)
Zelf wil ik eigenlijk ook al lange tijd een klein fossieletje hebben, maar ik heb er nog geen gevonden...
Zelfs geen schelpje van het strand? Misschien moet je eens wat over jouw dino's vertellen. Ik heb daar altijd een luisterend oor voor.
@Luud: Waarschijnlijk is het probleem dat ik altijd vooruit kijk en nooit naar de grond... haha!
Mijn favoriete dino's waren trouwens 'saaie' vriendelijke planteneters, liefst in kuddeverband. Triceratopsen en alle aanverwante sauriërs waren de top. Ook Stegosauri vond ik stoer, maar dan vooral vanwege het uiterlijk. Qua intelligentie braken ze bij mij geen potten...
En ik had een zwak voor kleine tweebenige dino's, die het vooral van groepscoördinatie, samenwerking en intelligentie moesten hebben. Behalve als ze me iets te gevaarlijk waren, want dan verloren ze mijn sympathie - niet mijn interesse.
Ik zal thuis weer eens een boekje openslaan! :-)
Een reactie posten