Op bedevaart in mei

Afgelopen zondag was het weer zover: de jaarlijkse bedevaart naar Onze Lieve Vrouw van Den Bosch. Meimaand mariamaand. Dat zijn van die uitdrukkingen die kreeg ik met de paplepel ingegoten. De voettocht naar de St. Jan in Den Bosch waar het bewuste Mariabeeld staat is al een heel tijd oud.
De naam Maria is afkomstig van het Romeinse Maia, en daar is de maand mei naar genoemd.
In Tilburg hebben we de Hasseltse kapel, ook gewijd aan Maria, waar in mei veel Tilburgers naar toe gaan.

De bedevaart naar 's-Hertogenbosch is van een andere orde dan lopen of fietsen naar de Hasseltse kapel. Ik heb de voettocht naar Den Bosch in mijn tienerjaren ook een keer volbracht, zo'n beetje direct uit de kroeg met een aantal medekroeglopers waarvan er eentje overtuigd communist was. Om maar aan te geven dat sommige tradities niets met geloof te maken hebben, maar ook met samen onderweg zijn.
Ik denk ook dat voor onze voorouders ter bedevaart gaan (Handel, Kevelaer e.d.) een manier was om zonder ouderlijk toezicht weg te zijn met mensen van beiderlei kunne. Het was niet alleen een diepgewortelde religieuze traditie, ook andere drijfveren speelden een rol. :-)

Hoe dan ook, drie jaar geleden zijn we begonnen om op een zondag in mei te gaan wandelen naar Den Bosch. Omdat dit het derde achtereenvolgende jaar is, mogen we spreken van een traditie volgens Joost, die ook meeliep. We lopen met ons vieren en door de gesprekken die vanzelf los komen gaat de tijd erg snel voorbij, sneller dan de kilometers die we afleggen.
Deze keer zijn we vertrokken vanuit Oisterwijk en dat bleek toch een (veel) langere route te zijn dan vanuit Udenhout. We hebben zo'n 23 kilometer gelopen.
Aan het eind wacht ons steeds weer de ononvertroffen Bossch bol (de enige echt van bakker De Groot) die we met smaak verorberen op het terras van Silva Ducis aan de Parade in Den Bosch, schuin tegen over de St. Jan.


Nadat we daar weer op adem zijn gekomen en onze voeten enige rust hebben gegund, gingen we even naar de kathedraal om een kaarsje op te steken bij het Mariabeeld. Vervolgens liepen we richting station om de bus terug naar Oisterwijk te pakken.
Daar zijn we nog op het terras van Café Koosje gaan zitten en hebben onze late lunch gegeten in een heerlijk zonnetje. Voldaan en tevreden gingen we daarna naar huis om snel schoenen en sokken uit trekken en de schade op te nemen van de wandeling.
Dat valt reuze mee en de herinnering aan weer een mooie dag vergoed alle pijntjes. Die gaan weer over.

Volgend jaar gaan we weer, dat staat vast.

Meer foto's: op Flickr
Meer video's: op Youtube

Verzamelen - fossielen

Waar komt de voorliefde vandaan? Geen idee. Maar fossielen fascineren me al bijna mijn hele leven.

Ik heb zelf ook enkele fossielen in mijn bezit. Echt verzamelen kun je het niet noemen, maar intrigerend blijft het. In mijn rss-feeds komen dan ook enkele wetenschappelijke websites voor waarvoor ik me heb aangemeld uitsluitend om berichten over dinosauriërs, opgravingen of nieuwe ontdekkingen te kunnen volgen.

In januari was ik in Haarlem en daar bezocht ik toch, zonder vooropgezet plan, Teylers museum. Er was een tijdelijke tentoonstelling die ik later pas opmerkte toen ik alweer thuis was. Eenmaal binnen liep ik meteen naar de Eerste Fossielenzaal. Kijken naar stukken steen met afbeeldingen van levensvormen van soms miljoenen jaren geleden. De ene keer heel herkenbaar de andere keer moet je raden naar hoe het beest of de plant eruit heeft gezien. Van fragmenten tot bijna volledige skeletten in steen gezet.

Het behoud van dieren en planten, hen behoeden voor uitsterven, is dan ook iets dat ik heel goed kan relativeren. Niets is voor eeuwig. We zijn onderweg door de tijd en proberen af en toe wanhopig iets vast te houden wat niet meer in deze tijd hoort.
Laat het los.

[plaatje: mijn bescheiden collectie, links een stuk kalkzandsteen met enkele schelpen, boven een versteende paddestoel en rechts een trilobiet]

Michael Wesch and the Future of Education

Professor Michael Wesch doceert over onderwijs, en vooral over de veranderende samenleving en de manier waarop we informatie bewaren, raadplegen en leren. Mediawijsheid noemen we dat in Nederland. We moeten leerlingen en studenten op een heel andere manier gaan leren met informatie om te gaan.

Boeiende uitleg over veranderingen, samenwerking en de hulp van technologie.
Resultaat is een totaal nieuwe manier van doceren. Intensief gebruik van een wiki, Youtube en Twitter. Prachtige uitgevoerd experiment. Dynamiek integreren in de lesvorm.

Mystery repeats - zoiets als geschiedenis?

Kijkend naar de Karwei reclame met mijn dochter zei ik: Wat een lekker deuntje, dat met die violen. Zij kende het hele nummer, en had het al op haar Ipod staan. Thank God for kids!

Ze stuurde het me per e-mail (ja ze wil nog wel eens mailen) en wauw!
Die baslijntjes in het begin van het nummer... echt prachtig mooie compositie samen met de elektrische cello. (geen viool!)
Muziek: je kunt er ontroerd van raken. Dit is zo'n pareltje uit 2008. Het hoeft niet groot en bombastisch... ingetogenheid heeft ook charme.

En ja, het is verleidelijk om "History repeats" te horen, als archivaris :-)
Leuke woordgrap natuurlijk. Hij zingt wel: "Go ahead make history". Yeah!

Anneke bij het wipschaap

Een paar weken heb ik geblogd over een oude foto van mijn zoon Ben.
Vandaag is het mijn dochters verjaardag. Een mooie gelegenheid om ook van haar een foto uit de oude doos te scannen. Ik heb geen idee meer waar deze foto is genomen. Wat ik me nog wel heel goed herinner, is dat we haar vroegen om haar speen uit de mond te halen voor de foto. Ze gaf die niet uit handen en hield um stevig in de linkerknuist!

Op deze foto is ze rond de 2 jaar. Het glimlachje laat zien dat deze kleine dame toen al wist wat er van haar verlangd werd. Haar ogen kunnen een vernietigende blik op je los kan laten. Zij heeft met recht sprekende ogen. Je kunt er ook een goed gesprek mee voeren overigens :-)

Gefeliciteerd met je 17de verjaardag!