Op de televisie (2) - Twee voor Twaalf

In 1993 deed ik samen met mijn studievriend Theo mee aan de televisiequiz Twee voor Twaalf. Een ouderwetse kennisquiz. De kwalificatie was al enkele maanden eerder geweest. We reden naar Hilversum waar we een vragenlijst van jewelste moesten invullen. Het leek wel examen. Zo'n 10 jaar na ons laatste examen op het Mollerinstituut viel dat niet mee. Theo was een stuk bedrevener in dat soort zaken want hij schreef zich zo'n beetje in voor alle quizzen die er in die tijd op TV waren. Hij heeft er dan ook aan talloze meegedaan. Hij was geïnspireerd geraakt na het succes van zijn deelname aan de Ted Show die hij won toen we nog studeerden. Hij kwam na middernacht terug van de opnames met een mini-cooper die uitpuilde van de kado's. Hij was steeds behoorlijk succesvol.

Voor deze quiz mocht ik meedoen omdat hij inschatte dat ik wel een heleboel zou weten. Mocht ik die kennis niet paraat hebben, dan kon ik als archivaris natuurlijk goed opzoeken. Zo ontstond er een natuurlijk taakverdeling. Ik weet nog goed hoe we enkele avonden bij elkaar zijn geweest om te oefenen in het beantwoorden van vragen en hoe we op miraculeuze wijze een twaalfletterwoordenlijst uit de word-dictionary hadden getoverd. Je wist maar nooit of dat van pas kwam. Je kunt rustig zeggen dat we beslagen ten ijs kwamen.

Op de dag van de opname reden we opnieuw naar Hilversum. Het was 26 maart 1993. Spannend! Ik zat in de grime met Astrid Joosten die de quiz presenteerde. Nog steeds trouwens. Zij werd toen vrij algemeen beschouwd als een mooie, aantrekkelijke vrouw. En dat was ze ook. Bovendien ook nog eens heel aardig. We hebben kort wat gekletst.
Ik kan me nog goed herinneren dat de studio een enorme teleurstelling was. Dat wil zeggen, het zag er niet uit! Het is door een goede belichting dat de desk waar wij achter zaten op televisie zeer toonbaar leek, maar als je er zat was het redelijk armoedig. Klatergoud zou mijn vader zeggen. Voor ons op de grond stond een televisietoestel waar we de animaties van de studenten van de Rietveldacademie en ander beeldmateriaal konden bekijken. Helaas zagen we daar niet op wat we goed deden en wat fout.

Ondanks deze voorbereiding liep het van geen meter. We hebben twee antwoorden op eigen kracht goed beantwoord en drie door opzoeken. Als opzoeker was ik goed voorbereid. Je kreeg vooraf een lijst van de naslagwerken die je mocht gebruiken. Die ben ik in de bibliotheek gaan bekijken om zo een goede indruk te krijgen van wat ik in welke serie of boek zou kunnen vinden. Bij het opzoeken had ik me wel voorgenomen om daar niet te lang tijd aan te besteden aangezien dat geld kostte. Dan maar een verkeerd antwoord. Beter dan dure guldens te laten wegtikken. Uiteindelijk hadden we 5 letters goed. Dat was niet veel. Maar tot onze grote opluchting hadden we wel het woord geraden: MANCHETKNOOP. Daarmee redden we tenminste onze eer.

Legendarisch in mijn vriendenkring is het antwoord dat Theo gaf op vraag 10: Corduroy, waar Manchester het juiste antwoord had moeten zijn. Typisch geval van de klok en de klepel. In die tijd had je nog ribfluwelen broeken die in de volksmond ook wel Manchesterse broeken werden genoemd, of corduroy broeken. Astrid Joosten vroeg naar de Engelse stad. Mijn vrienden kunnen er nog altijd smakelijk om lachen en ik prijs me gelukkig dat ik met mijn neus diep in de boeken zat zodat mij geen enkele blaam trof! Met bewijs op beeld...

Het tweede team, dat voor de derde keer meedeed, won. Niet omdat ze meer guldens over hadden. In dat seizoen had de VARA een nieuw element ingevoerd dat meteen zijn nut bewees. Om de mensen die maar drie letters fout hadden van de 12, en dus gewoon betere spelers waren, te belonen werd een bonussysteem ingevoerd. Onze tegenspelers kregen de bonus en wonnen ruim 19.000 gulden. Wij een boek. Ook mooi.

De prijs die we kregen staat nog steeds in mijn boekenkast en in dat boek zitten tot op de dag van vandaag de kaartjes met de vragen en het antwoordenkaartje waar Astrid Joosten bijhield wat we goed hadden en wat fout, welke vragen we opgezocht hadden en wat korte aantekeningen bij de verkeerde antwoorden. Mooie souvenirs!

Op de uitzenddag, 12 mei 1993, zaten we met een groep te kijken. Achteraf was het natuurlijk een heel bijzondere ervaring, ook al is het alweer errug lang geleden! Gelukkig hebben we nog de beelden.