dinsdag 15 februari 2011

Ik gebruik een internetbron, mag dat? #infokermis

Ik zoek al dagenlang naar iets om in deze infokermis te berde te brengen. Niets gevonden wat me relevant leek. Herhaling van zetten is niet interessant. Zojuist las ik de blogpost van Ingmar en die zette mij aan het denken. Dus toch maar een poging.

Ik heb enkele van die andere blogposts ook gelezen en inderdaad de wetenschappelijkheid sloeg me om de oren. Maarrr. Inmiddels is de digitalisering van informatie niet meer weg te denken uit de wereld, ook niet uit de wetenschappelijke wereld. Het was grappig te lezen dat sommige bloggers wel met alle nieuwe media in de weer zijn of er tenminste kennis mee willen maken, maar als bron voor een wetenschappelijk artikel... uh nee!

Het klakkeloos aannemen van de papieren waarheid blijft me verbazen. Hoe kritiekloos daar mee omgegaan wordt is eigenlijk beschamend. De dynamiek ontbreekt (correcties/verbeteringen direct in een artikel, rapport of studie) en er gebeurt veel op blogs, fora en wiki's. Dat wordt blijkbaar genegeerd.

Volgens mij ligt een belangrijke reden waarom internetbronnen minder aantrekkelijk zijn voor wetenschappers  en andere onderzoekers in hun verschijningsvorm. Dan heb ik het niet eens over het verdwijnen van internetpagina's waardoor je bron wegvalt en daarmee misschien een belangrijke bodem onder je stelling.
Als je met elkaar als groep afspreekt dat een bepaalde lijst van tijdschriften / publicaties "dé" vakliteratuur is, dan houd je het lekker overzichtelijk.
Wil je ook online bronnen gaan gebruiken dan opent zich ineens een hele grote bak met informatie waarin het lastig zoeken is. Hoe houd je grip op deze manier van publiceren? Wie gaat er vaststellen welke websites, weblogs of fora van belang zijn en de wetenschappelijke waarheid bevatten? De tijdschriften komen met regelmaat naar je toe, lekker duidelijk, vastomlijnd, gestructureerd. De wildgroei op internet, voedingsbodem voor allerlei gedachten en experimenten die net zo makkelijk weer ophouden te bestaan, blijkt dan een hele onzekere en instabiele bron voor informatie. Dat gaat tijd kosten!

We zijn domweg nog niet gewend aan dit nieuwe medium dat zo ingrijpend zekerheden laat veranderen. We zien het steeds verder in ons leven ingrijpen, maar laten het niet of slechts mondjesmaat toe in de onderzoekswereld.
In de toekomst komen er steeds minder papieren documenten die geraadpleegd kunnen worden. Misschien niet voor 100 procent, maar zeker voor een aanzienlijk deel, zal informatie uitsluitend digitaal voorhanden zijn.
Dan komt er toch een moment dat je als onderzoeker moet gaan verwijzen naar een bron ergens op een server: een brief, een rapport, een tekening. Het is onontkoombaar: de internetbron zal zijn intrede doen, ook in de wetenschappelijke literatuur.

Negeren heeft geen zin.

2 opmerkingen:

Ingmario zei

Mooi stukje Luud. Vooral dat ik in je Twitter-geschiedenis zie dat je via Twitter onderzoek gedaan hebt onder de jongere generatie vind ik leuk ;-)

Luud de Brouwer zei

@Ingmar
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat dochterlief me geen afdoende antwoord kon geven en het vandaag gaat navragen bij haar docent aan de academie voor journalistiek.
Er komt dus nog een vervolg :)