Wagyu

Gisteren hebben L. en ik gegeten in het Lieve Leven, met als payoff: Wijn & Spijs, aan de Rijksweg. Voorheen zat hier restaurant De Vosseklem. Het is een mooi fris restaurant dat op het gebied van inrichting niet van de norm afwijkt. Herkenbaar  dus. Goed en je hoort er geen auto voorbij razen.

We lieten ons verrassen op een menu met het Wagyu Rund. Welke rund? Het Wagyu rund. Dat is namelijk een Japanse specialiteit en volledig "Marian Thieme approved" volgens mij. Wat is namelijk het geval. Het Wagyu rund leeft het leven van een luxe paard. Het beest krijgt regelmatig een massage. Op het menu staat met enige regelmaat bier. En als klap op de vuurpijl luistert het beest naar klassieke muziek. Al deze behandelingen zorgen er voor dat het vlees bijzonder mals en smaakvol is. De prijs is er dan ook naar: een kilo vlees kan tot 1000 euro kosten.

Volgens Wikipedia mag het Wagyu rund niet uit Japan geëxporteerd worden. En het vlees ook niet. Wat hebben wij dan gegeten? Uiteindelijk doet dat er niet zoveel toe. Het vlees smaakte prima en het eten was voor het overige ook doodgewoon heerlijk!

In een tijd met volop discussie over megastallen en kippenvlees dat bacterieën bevat dat resistent is tegen antibiotica doet een stuk Wagyu vlees weldadig aan. Smakelijk!

Test van de nieuwe embedfunctionaliteit

Zo ziet op dit moment de embed van een foto uit onze fotodatabase eruit. Beetje klein vind ik peroonlijk.
Op de foto klikken heeft geen zin, want dat leidt slechts tot foutmelding! 

Ik gebruik een internetbron, mag dat? #infokermis

Ik zoek al dagenlang naar iets om in deze infokermis te berde te brengen. Niets gevonden wat me relevant leek. Herhaling van zetten is niet interessant. Zojuist las ik de blogpost van Ingmar en die zette mij aan het denken. Dus toch maar een poging.

Ik heb enkele van die andere blogposts ook gelezen en inderdaad de wetenschappelijkheid sloeg me om de oren. Maarrr. Inmiddels is de digitalisering van informatie niet meer weg te denken uit de wereld, ook niet uit de wetenschappelijke wereld. Het was grappig te lezen dat sommige bloggers wel met alle nieuwe media in de weer zijn of er tenminste kennis mee willen maken, maar als bron voor een wetenschappelijk artikel... uh nee!

Het klakkeloos aannemen van de papieren waarheid blijft me verbazen. Hoe kritiekloos daar mee omgegaan wordt is eigenlijk beschamend. De dynamiek ontbreekt (correcties/verbeteringen direct in een artikel, rapport of studie) en er gebeurt veel op blogs, fora en wiki's. Dat wordt blijkbaar genegeerd.

Volgens mij ligt een belangrijke reden waarom internetbronnen minder aantrekkelijk zijn voor wetenschappers  en andere onderzoekers in hun verschijningsvorm. Dan heb ik het niet eens over het verdwijnen van internetpagina's waardoor je bron wegvalt en daarmee misschien een belangrijke bodem onder je stelling.
Als je met elkaar als groep afspreekt dat een bepaalde lijst van tijdschriften / publicaties "dé" vakliteratuur is, dan houd je het lekker overzichtelijk.
Wil je ook online bronnen gaan gebruiken dan opent zich ineens een hele grote bak met informatie waarin het lastig zoeken is. Hoe houd je grip op deze manier van publiceren? Wie gaat er vaststellen welke websites, weblogs of fora van belang zijn en de wetenschappelijke waarheid bevatten? De tijdschriften komen met regelmaat naar je toe, lekker duidelijk, vastomlijnd, gestructureerd. De wildgroei op internet, voedingsbodem voor allerlei gedachten en experimenten die net zo makkelijk weer ophouden te bestaan, blijkt dan een hele onzekere en instabiele bron voor informatie. Dat gaat tijd kosten!

We zijn domweg nog niet gewend aan dit nieuwe medium dat zo ingrijpend zekerheden laat veranderen. We zien het steeds verder in ons leven ingrijpen, maar laten het niet of slechts mondjesmaat toe in de onderzoekswereld.
In de toekomst komen er steeds minder papieren documenten die geraadpleegd kunnen worden. Misschien niet voor 100 procent, maar zeker voor een aanzienlijk deel, zal informatie uitsluitend digitaal voorhanden zijn.
Dan komt er toch een moment dat je als onderzoeker moet gaan verwijzen naar een bron ergens op een server: een brief, een rapport, een tekening. Het is onontkoombaar: de internetbron zal zijn intrede doen, ook in de wetenschappelijke literatuur.

Negeren heeft geen zin.

Valentijnsdag 2011

Een hagiografie van Sint Valentinus is in een prachtig handschift te vinden in openbare bibliotheek van Brugge. Volgens wikipedia heeft onze viering van Valentijnsdag niets te maken met het leven van twee (?) Valentinussen die blijkbaar deze dag hun naam hebben gegeven. Dat gebeurde al in 496. 

De overgewaaide viering van Valentijnsdag brengt me nog wel eens in verwarring. Wie geef je nou aandacht? Ik dacht altijd dat het om de geheime aanbidders ging die dan van zich lieten horen. Maar het lijkt er nu meer op dat het om alle geliefden gaat die de ander verplicht gaan fêteren. Dat lijkt me redelijk onzinnig. Ik mag toch aannemen dat de persoon waar je hart naar uitgaat niet tot 14 februari hoeft te wachten om jouw speciale aandacht te krijgen??

Dus blijf ik lekker op de lijn van de geheime aanbidder. Dat is bovendien een stuk spannender!

Bij deze wens dan ook ik al mijn geheime aanbidsters (mochten die er zijn) een hele fijne Valentijnsdag!

Revolutie

De afgelopen weken heb ik met toenemende belangstelling gekeken naar wat zich in Egypte afspeelde. Volksbewegingen die tot resultaat leiden, dat heeft me altijd sterk aangesproken. Bovendien is de term revolutie de afgelopen decennia nogal aan inflatie onderhevig geweest. Wij spreken in het westen al snel over revoluties als het om relatief onschuldige dingen gaat, zoals de Digitale Revolutie. Maar in Egypte was daar geen sprake van. Daar ging (en gaat) het echt om iets. Daar gingen mensen zover dat ze hun eigen leven op het spel zetten. Omdat ze geen genoegen meer namen met de gang van zaken.

Een andere aspect wat me interesseerde was de impact van de moderne communicatiemiddelen en hun rol in het geheel. De prachtige foto die deze blogpost kleur geeft laat daar een mooi voorbeeld van zien. Overheden die hun bevolking er onder willen houden grijpen nu bijna standaard naar het afsluiten van de toegang tot internet (vooral Facebook) en mobiele telefoonnetwerken. Zo deden ze dat in Algerije onmiddelijk nadat duidelijk werd dat de bevolking daar zich liet inspireren door de gebeurtenissen in Egypte. Zo zijn de social media ook in de Arabische wereld een factor van belang geworden.
Maar techniek of niet: uiteindelijk zijn het mensen die veranderingen teweeg brengen.

Om echt dingen te veranderen moet je soms stoppen met praten en overgaan tot actie.

Tenslotte een prachtig foto-overzicht van de afgelopen dagen in Egypte. Indrukwekkende fotografie waar de emoties soms van het scherm spatten.
http://www.boston.com/bigpicture/2011/02/egypt_the_wait.html