Ruim drie jaar na mijn eerste Esther Verhoef heb ik nu de tweede gelezen (en dan vergeet ik even het boek dat ze samen met haar partner heeft geschreven).Opnieuw een thriller, vanzelfsprekend, die zich dit keer afspeelt in het mooie Frankrijk. Idealisme en geweld. Waar heb ik het meer gehoord. In deze tijd van WikiLeaks en zenuwachtige, repressieve overheden, heeft dat idealisme een andere wending genomen.
In deze thriller is er sprake van gewelddadig verzet tegen genetisch gemanipuleerde maïs. Maar dat is maar deel van het verhaal. Het gaat natuurlijk ook over vriendschap en liefde, over trouw aan denkbeelden en het afglijden naar geweld. Daarbij blijft de vraag steeds spelen: waarom worden dergelijke keuzes gemaakt? Dat vraagstuk komt in dit boek eigenlijk maar op één manier terug: activisten vergeten snel het idealisme en verheerlijken geweld. Sterker nog, een aantal personen in dit boek kiest voor aansluiting bij de genoemde groep puur om geweldadig te kunnen zijn. Een rechtvaardiging en uitlaaklep zoeken voor ontoelaatbaar gedrag. Deze kijk op het leven van de idealist door Esther Verhoef is voor haar rekening.
Het verhaal zelf is best geloofwaardig, met een setting in het karakteristieke huisje in Frankrijk, net buiten het dorp, aan de rand van het bos met alle sinistere gevolgen van dien. De besloten gemeenschap, de taal, het vriendje, de vriendin, alles komt aan bod. Verraad en trouw. Wat weet je eigenlijk van de ander?
Het is een boek dat je gerust kunt lezen. Het verschaft je wat uren (ont)spanning, hoewel er veel vaste elementen in zitten die voorspelbaar zijn. Maar ach, dat geeft niet, zolang je er maar op voorbereid bent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten