Mijn eerste Esther Verhoef. De thrillerschrijfster uit ons eigen Brabant. Gek dat de plaatsen hier in de directe omgeving van Udenhout er in voor kwamen: Helvoirt, Tilburg en 's-Hertogenbosch. Naast het onvermijdelijke Amsterdam natuurlijk.Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. Dat betekent in mijn geval dat het boeiend en interessant genoeg was. Ik wilde wel weten hoe het precies zat hoewel de uitkomst me niet echt verraste. Het is een heel prettig leesbaar boek, goede vertelstijl, goed geschreven. Redelijk orgineel verhaal.
Wat me niet beviel: de dociele vrouw. Nou is dat niet helemaal waar, ze kwam dan uiteindelijk wel voor zichzelf op (en terecht), maar ze liet zich wel behoorlijk intimideren. Ik herinner me nog zo'n boek waarvan ik dacht dat de hoofdpersoon helemaal gek was geworden. Je denkt dan: geen wonder dat je slachtoffer bent of wordt. Dat beide boeken door een vrouw zijn geschreven geeft me te denken. Misschien ben ik ook wel in een tijd groot geworden dat het normaal was als vrouwen niet met zich lieten sollen en dat ook vooral niet zo opwindend vonden.
De achterkant van het boek schrijft: "een beklemmende thriller over het najagen van dromen en het bepalen van je grenzen". Voor mijn gevoel was het meer een stom genetisch toeval en ging het niet over het najagen van dromen, maar het vernietigen van dromen dat leidde tot moord.
Maar goed. Dat doet niets af aan het boek. Gewoon goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten