Het laatste ding.Heel gek om een cursus te doorlopen die je zelf mee op hebt gezet en deels herschreven. En daar dan nog iets van vinden ook. Er heeft al een inhoudelijke evaluatie plaatsgevonden en er zijn 2 dingen aangepast. Dat is wel de kracht van deze formule: directe feedback en flexibiliteit.
Wat heb ik er van geleerd? Dat deze "dingen" niet makkelijk te doorlopen zijn. De meeste deelnemers hebben aanmoedigingen en stimulans nodig om het vol te houden. De redenen daarvoor zijn divers.
Sommige deelnemers vinden het zo leuk dat ze zich in dingen "verliezen" en daardoor veel te lang blijven hangen. Dan loop je in no time ernstig achter en dat is weer moeilijk in te halen. Anderen blijven echt hangen in een vroeg ding, b.v. bloggen. Die komen domweg niet meer verder. Weer anderen hebben er moeite mee om dit als werk te beschouwen. Die beginnen trouw in de eigen tijd totdat ze dat opbreekt. En zo zijn er nog wel wat redenen te noemen.
Belangrijkste les: voordat het 2.0 denken zich nestelt in de deelnemers zijn praktische toepassingen belangrijk. Zolang het theorie blijft is het niet doorleefd genoeg en vergeet je snel de mogelijkheden die behoorlijk wat van deze dingen hebben in de dagelijkse praktijk. In de drie archiefdiensten waar deze cursus nu gevolgd is, zie je daarvan gelukkig wel voorbeelden. Bij alledrie zijn er projecten gestart die het directe gevolg zijn van deze 23 Archiefdingen.
Alleen al daarom kun je het resultaat een succes noemen en vooral ook zichtbaar maken. Heel belangrijk voor het uitdragen van de 2.0-gedachte.
Persoonlijk ben ik daarom tevreden over de opbrengst van deze cursus. Het stimuleren van het gebruik van nieuwe technieken en vooral het samenwerken binnen en buiten je dienst moet wel blijven gebeuren. De waan van de dag is een hardnekkig monster dat te vuur en te zwaard bestreden moet worden.
Deze 23 Archiefdingen hebben wel mijn scepsis vergroot over de brede implementatie van 2.0 binnen archiefdiensten. Dat klinkt als een negatieve conclusie, maar ik wil het vooral zien als een voortdurende waarschuwing, een wake-up call. We zijn er nog lang niet en we zullen er nooit helemaal komen. Maar we mogen niet opgeven.
Er is nu bij het Regionaal Archief Tilburg in ieder geval een groep mensen die mee kunnen denken over Archief 2.0. Dat is pure winst.
Ik heb zin in de afsluiting!
4 opmerkingen:
Proficiat Luud! Zelfs voor jou een felicitatie :-)
Het moet zeker vreemd zijn geweest om de Dingen te doorlopen, maar het was wel goed denk ik. Het doet je wel beseffen dat wat voor 'ons soort mensen' geel vanzelfsprekend is, een 'way of life', voor heel veel anderen nog niet (lang) niet zo is.
Maar ik ben er van overuigd dat dit 23 Archiefdingen programma voor een nieuw soort elan, een nieuwe manier van denken en omgaan met tools, zal ontstaan in de archiefwereld.
In de bibliotheekwereld is het vanaf begin 2008 beginnen te lopen en nu - bijna twee jaar verder - zie en hoor je op vakbijeenkomsten zo'n ander geluid. Iedereen in de branch is zich inmiddels zwaar bewust van de invloed en de gevolgen van de technologische- en maatschappelijke ontwikkelingen. En als het daar kan, waarom niet ook bij de archieven? Maar ik weet dat jij die overtuiging ook hebt :-)
Voor alle volgende groepen in het land, zij hebben bij het BHIC-RAT en het NA mooie voorbeelden te bekijken. Die zullen zeker ter inspiratie werken.
Ik hoop in de toekomst nog meer/verder met je te mogen samenwerken, want wat ik op jouw blog heb gelezen was voor mij allemaal erg leerzaam. Waarvoor dank!
Tot zeer binnenkort,
Rob
@23
Dank je wel!
We delen dezelfde overtuiging, dat is helemaal waar. En dat is maar goed ook :)
Passie is nodig.
Een late felicitatie, maar de reden is je bekend. En de felicitatie is niet minder gemeend! :-)
Wat jij zegt, klopt ook voor mij: ook ík ben me er nu nóg sterker van bewust hoe langzaam veranderingen gaan.
Maar ook ík ben blij met de veranderingen die we al wél zien! :-)
En volgens mij moet ook deze nieuwe manier van 'leren' nog een weg vinden in onze branche.
@Christian
Fijn dat je weer van de partij bent :-)
Laten we vooral aan de bel blijven trekken samen. Dat bevalt me goed!
Een reactie posten