Een wandeling in Leeuwarden bracht ons bij de Slegte. Altijd even binnen kijken, je weet maar nooit!Zo kwam ik dit boek tegen. De historische omslag trok mijn aandacht en de tekst op de achterzijde trok me over de streep. Las ik in 2007 al een boek over Dyveke Willums, dit boek ging over haar concurrente: de koningin van Denemarken, echtgenote van Christiaan II, Isabella van Habsburg, dochter van Filips de Schone. Dat was wel erg toevallig.
Aan het eind van dit boek moest ik helaas opnieuw de conclusie trekken dat het boek tegenviel. Het leven van deze erfdochter van Bourgondië, toch niet de minste familie in middeleeuws Europa, is ronduit saai. Ze is ziekelijk, onzeker en lelijk. Althans, dat wordt gezegd. Uitgehuwelijkt op haar 13de. trouwen met de handschoen en uiteindelijk een hele tijd later de reis naar Denemarken via een schip (vertrokken uit Veere) dat haar bijna het leven kost omdat ze niet opgewassen is tegen de zeereis.
De politieke verwikkelingen maken het er niet beter op en natuurlijk lijdt ze onder de maitresse van haar man. Als die sterft (waarschijnlijk als gevolg van vergiftiging) wordt de verhouding iets beter, maar eigenlijk leidt deze vrouw, meisje eigenlijk nog, een kwijnend bestaan. Ze baart de kinderen, maar doet er nauwelijks toe in het leven van de koning. Haar eigen familie is geen fan van haar echtgenoot. Christiaan II slaagt er in zijn eigen bevolking van zich te vervreemden (o.a. door de grote invloed van de moeder van Dyveke, Sigbrit, op de staatszaken) waardoor hij de laatste jaren van zijn leven een zwervend bestaan leidt met zijn gezin. Zijn kinderen brengen veel tijd door aan het hof van Margaretha van Bourgondië, landvoogdes over de Nederlanden.
Hij neigt steeds meer naar het Lutherse geloof, waardoor hij ook daar niet meer welkom is. Hij maakt overal schulden, wordt opgejaagd, samen met zijn vrouw en kinderen en belandt uiteindelijk in het kasteel van Lier waar ze een armzalig huishouden voeren. Zo armzalig, dat zijn schoonzuster Margaretha hem vraagt niet meer te gaan rijden in de stad en omgeving omdat ze een erbarmelijke indruk achterlaten met hun haveloze uitrusting.
Het is een treurig verhaal. En niet bijster interessant. Stylistisch ook geen hoogvlieger, althans in mijn ogen. Tja, soms zit er zo eentje tussen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten