Tja. Wat zal ik over dit boek nou eens opschrijven.Fascinerend verhaal. Wat is dat toch met veel Zuid-Amerikaans schrijvers... Een vreemd soort mystiek hangt er in hun verhalen. Iets vreemds, existentieel, ongrijpbaar. In de Zahir is dat niet anders.
Het is een meeslepend verhaal over liefde, verloren en weer teruggevonden. Maar niet zonder strijd. Geen strijd tegen een nieuwe geliefde, maar een strijd tegen jezelf. Je eigen zelfgenoegzaamheid, gebrek aan zelfkritiek, gebrek aan zelfkennis en vooral ook gebrek aan kennis over de ander. De zoete koek vergeten en de beker leegdrinken. Helemaal terug naar de basis, pijn lijden, verlies incasseren, open staan voor het prille, het ontoegankelijke, het onnavolgbare, het wezenlijke en het onverklaarbare. Ondertussen een nieuwe ontluikende liefde genieten, duidelijkheid scheppen, nieuwe wegen inslaan. Je leven leiden.
De Zahir is de perfecte titel voor dit prachtige boek. Eigenlijk heel ontroerend. Ik heb er van genoten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten