De PEP. Hele prettige herinneringen aan een stripweekblad met alle bekende strips daarin. Althans de strips die ik kende.
Ik weet nog dat de PEP wekelijks werd bezorgd door een man die een soort van rijdende kiosk bij zich had. Daarin lagen nog veel meer tijdschriften. Misschien was het de voorloper van de leesmap? Ik heb het dan over de tijd voor 1968. Hij had een leren tas bij zich, die diende als draagbare kassa. Daarin zat een apart vakje voor het briefgeld, maar dat gebruikte men toen nog niet zoveel (zeker niet aan de deur en al helemaal niet voor tijdschriften) en een groot vak met al het muntgeld.
Ik denk dat hij op woensdagmiddag kwam. Ik kan me niet meer herinneren of mijn moeder hem elke week betaalde of per maand. Ik weet alleen dat dan de PEP kwam. Met Lucky Luke en de Daltons, Asterix, Michel Vaillant, Roodbaard, Rik Ringers, Dan Cooper, Ton en Tineke, Hoempa Pa en mijn latere favoriet Olivier Blunder. Die ging ik dan meteen lezen!
De albums van Asterix kochten we ook regelmatig. Bij dezelfde man. Hij verkocht dus ook stripboeken. Ik heb altijd van strips gehouden en in mijn studententijd, hoewel ik er eigenlijk het geld niet voor had, heb ik diverse series gespaard. Die boeken kwamen ook veel van de tweedehandswinkel die lange tijd boven Tommy in de Nieuwlandstraat heeft gezeten. Ik spaarde toen o.a. Roodbaard, Asterix, Blueberry en Olivier Blunder. Ik heb ook een prachtige serie over indianen gehad, maar ik kan de titel niet meer voor de geest halen.
Uiteindelijk heb ik alleen Asterix en Olivier Blunder bewaard en de rest weer te gelde gemaakt toen het nodig was.
Asterix heb ik bewaard om de historische achtergrond, het vermakelijke verhaal van de kleinen tegen de groten en de diverse lagen humor die ik pas gaandeweg leerde ontdekken.
Olivier Blunder sprak mij vooral aan om de weergeloze teksten die ik buitengewoon komisch vond. Een heerlijke snob en blaaskaak met een even heerlijke ontnuchterende buurman.
Nog weer later heb ik de strips van Blake & Moritimer aangeschaft. Prachtige avonturenverhalen met een sterke sciencefiction-inslag. Schitterend getekend ook.
Later moest het blad met de tijd mee en ging het EPPO heten. Maar mijn stripliefde is met de PEP begonnen!
2 opmerkingen:
De bladenman bij ons kwam op de fiets. Op woensdagmiddag, 's ochtends was hij dan al geweest als bakker.
Wij hadden midden jaren 60 behalve de Pep en voor mijn moeder de Margriet ook nog een leesportefeuille, voor mij zat daarin de Robbedoes en de Kuifje (en de Lach, maar diemocht ik eigenlijk niet zien). Maar de Pep vond ik toen veel mooier.
De Lach! Humoristisch als je er aan terug denkt :)
De bladenman, ook een beroep dat is verdwenen.
Een reactie posten