zaterdag 12 april 2008

Tomas Lieske - Dünya

Wat vertellen de "recensies" op de achterkant van eenboek? In dit geval niet genoeg. "Lef en vakmanschap" staat er onder andere.
Ik vond het allemaal matig. Het verhaal was heel vreemd, ongeloofwaardig eigenlijk. Maar zo vertelt dat ik het zou moeten geloven. Alsof het waar zou kunnen zijn.

Ik geloofde het niet, dat mag duidelijk zijn. Ver gezocht, te makkelijk, losse eindjes, weinig doordacht. Ik weet het, het zijn nogal negatieve kwalificaties en het simpele feit dat ik het uitgelezen heb, betekent wel iets. Voor mij dan :-)

Twee Hollandse jongens raken op drift. Anders kan ik het niet noemen. Ik vind dat begin echt heel erg mager... je leert deze mannen niet goed kennen en dat blijft zo gedurende het hele boek. Hun avonturen in de stookkamers van de schepen van de Engelse marine, aardig beschreven, maar in sneltreinvaart. Hun aankomst in Turkije: het blijft een beetje in het midden hangen. Een grote boem en ze zijn in Turkije. Hans Klok kan er nog wat van opsteken!

Daar komen ze aan een baby op een manier die veel vragen onbeantwoord laat. Is het altruïsme? Dat blijkt niet uit de rest van het verhaal. Een merkwaardig soort eigenbelang speelt daar een rol. Het opknippen van het verhaal door het heen en weer springen in de tijd vond ik storend en niets toevoegen aan de spanning.

Het verhaal over de geheime bouw van een luchtschip door Turkije in het verlichte tijdperk van Atatürk, dat vond ik dan weer wel interessant. Dat heeft me aan de gang gehouden in dit boek. De afloop was niet spectaculair, maar zat wel goed in elkaar.

De ontheemding in een land, waar je zelfs de afloop van de Eerste Wereldoorlog niet kent, dat was ook een aspect wat ik geloofwaardig vond. Maar dat gedoe met die twee mannen die eigenlijk niets met elkaar hadden, was dat nou het enige vehikel om dat verhaal omheen te vertellen?

Ondanks alle lovende kritieken en prijsbeloftes kon me dit boek maar matig bekoren.

Geen opmerkingen: