Het lezen van dit boek leerde me dat Hugo Borst al jarenlang veel bezoeken aflegt bij sportmensen, voetballers voornamelijk, en hun sociale omgeving. Hoe hij dat doet en in welke hoedanigheid, dat weet ik niet. Het zal ongetwijfeld met zijn schrijvende werk te maken hebben.
Het leverde dit alleraardigste boekje op. Niet alle verhalen spreken me aan of zijn wat mij betreft even boeiend, maar er zijn er een paar bij die prachtig laten zien hoe vaders met hun zonen, en omgekeerd, omgaan. Vader en zoon Van Basten bijvoorbeeld. Marco in de rol van zoon én in de rol van vader. Fascinerend hoe anders dat is. Geen verwijten achteraf, hoewel Marco's vader nog wel eens die kant op wil hellen, maar toch kiest Marco als vader een andere rol dan zijn vader. Fascinerend stukje psychologie denk ik dan.
De tragiek van een vader die zijn kind verliest komt twee maal voor in het boek bij Bosman en Boerenbach. Voetballers zijn echt gewoon mensen die net als ieder ander de harde realitieit bij tijd en wijlen te verduren krijgen, ook in hun persoonlijk leven.
De import-voetballer komt er eveneens in voor. De Afrikaanse man die maar moeilijk kan wennen aan de Europese mores hoewel hij rationeel begrijpt hoe het werkt. Maar emotioneel krijgt het er toch moeilijk mee en blijft strijd voeren.
Een prima boek om te lezen.
