Erica en Borger

Afgelopen weekend was het tijd om er eens op uit te trekken. We doen het niet zo vaak als we zouden willen, maar we blijven het proberen! Nu was er eindelijk tijd. Dat wil zeggen: eigenlijk geen tijd, maar we hadden al geboekt :)

De reis voerde ons naar Erica in de provincie Drenthe. L. had er nog nooit van gehoord maar ik was bekend met deze meisjesnaam. De naam dan en de ligging, bij benadering. Het was ruim 2 uur rijden vanuit Udenhout en met files (ja die zijn er op vrijdagmiddag overal!) nog een stukkie langer. We kwamen in het donker aan in Drenthe. Jammer, want nu zagen we niets van de Drentse schoonheid en wilden we zsm naar ons hotel. Dat was hotel Green Meet's in Erica. Het lag buiten het dorp aan een speciaal aangelegde weg er naar toe. In the middle of nowhere. Zeker in het donker. Het was een mooi, smaakvol ingericht hotel. De naam verried al dat we met eco om de oren zouden worden geslagen en dat was ook zo. Maar niet hinderlijk. Integendeel, buitengewoon functioneel. In kleine dingen die vanzelf spraken. Zo kon de kraan van de wastafel niet helemaal open zoals thuis. Goed gedoseerd water. Inrichting was prima. Verder zijn we niet gekomen. Het restaurant bood een mooie kaart en de gerechten waren verfijnd en lekker! Goei poeier.

Zaterdagochtend na het ontbijt vertrokken we richting natuurgebied Bargerveen. Een prachtig gebied met restanten (hoog)veen. Uitgestorven. Doodstil. Een grijze lucht die geleidelijkaan opentrok en zelfs de zon liet zich na verloop van tijd zien. De wandeling duurde anderhalf uur en was van grote schoonheid. Hier in de buurt wandelen we in bossen en rondom en door het zand. Daar, in Drenthe, is het veen, hei met hier en daar een plukje bomen. Het spookachtige, dat veen en heide in de verhalen meestal herbergen, was hier bijna tastbaar. Prachtige verstilde vennen met dode bomen die net boven de waterspiegel uitstaken. Veel dood hout lag er verspreid in het gebied. Als je je ogen dicht deed hoorde je de wind fluisteren en het gras en de begroeiing knisperen. Bijzonder sfeervol natuurgebied met een heel eigen karakter. Mysterieus en tegelijk ook gracieus. Mooi begin van de zaterdag.

Vervolgens gingen we naar Borger, naar het hunebedcentrum aldaar. Eerst nog een voedzame lunch gegeten in De Deugniet. Het hunebedcentrum bleek gratis toegankelijk te zijn in dat weekend. Boften wij even. De presentatie was best mooi en informatief. Goed halfuurtje voordat het echte werk begon. Naar buiten en opnieuw een lekkere wandeling naar een groepje van vijf hunebedden net buiten Borger. In de voorbereiding bleek dat mijn twitter tijdlijn een aantal Drenten bevat. Deze tip van @janaca bleek goud waard: Mijn advies: zet auto bij grootste hunebed van NL (=museum) en wandel naar D21 dan door nr Bronneger. Mooi beeld van de Hondsrug.
Het was inderdaad een plaatje van een hunebed. Prachtig gelegen tegen een boom aan op een kleine heuvel in het landschap. Het tweede hunebed was een restant en nauwelijks als zodanig herkenbaar. Maar lag ook schitterend. Even verderop lagen er nog drie bij elkaar in een bos. Geweldig mooi en een stuk mooier dan het grootste hunebed dat bij het hunebedcentrum lag. Fraai stukje pre-historische steentijdbeleving in Drenthe.

Daarna weer terug naar het hotel dat we nu in het bijna volle licht van de inzettende avondschemering zagen liggen. Na weer een voedzaam en lekker maal in het restaurant op bed gaan liggen uitbuiken en beetje laptoppen, tv-kijken en wegzakken. Op zondag weer terug naar huis. Heerlijk weekendje Drenthe dat ik iedereen van harte aanraad.

Ondersteun Wikipedia / Wikimedia!!

Misschien hebben jullie de afgelopen dagen Wikipedia geraadpleegd en de oproep van Jimmy Wales gezien en genegeerd. Jammer.

Vorig jaar heb ik voor het eerst een financiële bijdrage geleverd aan het voortbestaan van een gratis en advertentieloos Wikipedia. Ik ben een regelmatig gebruiker van Wikipedia en vind ook van harte dat dit mooie crowdsourcingproject overeind moet blijven voor iedereen en op de manier waarop dat nu al jarenlang gebeurd.

Soms investeer ik ook in het bijwerken van lemma's binnen Wikipedia of toevoegen van nieuwe lemma's, maar dat is slechts sporadisch. Als ik blog gebruik ik bijna altijd een link naar Wikipedia als dat enigszins mogelijk is. Domweg om telkens weer te laten zien hoe informatie voor het oprapen ligt. Voor iedereen.
Het is de moeite waard om op alle mogelijke manieren te investeren in Wikipedia. Als je gelooft in de kracht van the crowd, the wisdom of the crowd en het gratis beschikbaar zijn van kwalitatief goede informatie dan moet je Wikipedia ondersteunen. Als je werkzaam bent als informatieprofessional, dan moet je Wikipedia ondersteunen: inhoudelijk, financiëel en met het doorverwijzen van informatiezoekers naar deze prachtige online bron.
Gratis, kwalitatief hoogwaardige informatie gratis aanwezig in vele, vele talen. Wie kan daar tegen zijn?

Vandaar deze oproep: doe het gewoon! Het is simpel, digitaal eenvoudig en bittere noodzaak.

Waar doen we het voor?

Die vraag krijg je als archivaris wel eens gesteld. Al dat papier, die kilometers dozen met inhoud, wie zit daar nou eigenlijk op te wachten? Wie komt daar voor langs? Kan dat geld niet beter besteed worden?

Het is algemeen bekend dat de meeste bezoekers van archieven een hoog hobbygehalte hebben. Het grootste deel is bezig met de familiegeschiedenis of andere lokaal of geografisch iets ruimer historisch onderzoek.
Dat op zich is al heel erg belangrijk. Hoewel je zou kunnen betogen dat het wel erg navelstaarderig is, gaat het hier toch zeker om identiteit. Wie ben ik, wie zijn wij, hoe zijn we gekomen waar we zijn gekomen. Dat laatste niet alleen geografisch maar zeker ook maatschappelijk. Ook menig historisch onderzoeker begeeft zich vaak op het terrein van de identiteit. Dat ligt dan op het gebied van straat, buurt, dorp, stad of streek.

Maar archieven hebben ook een wettelijke taak ten behoeve van de recht- en bewijszoekende burger. Daarvan hadden we er afgelopen week twee in het Onderzoekerscentrum. Tenminste twee, want ik ben daar maar zeer sporadisch werkzaam. Van anderen weet ik het dus domweg niet.
Deze twee had ik bij mij aan de balie en dan wordt het meteen heel concreet. Van de ene weet ik dat het onderzoek nog in volle gang is. Van de ander is dat ook het geval, maar die is door de paar archiefstukken die wij in ons depot hadden een hele grote stap verder gekomen. In positieve zin. Als je dat als dienstverlener meemaakt, dan doet dat wat met je.

Daar doen we het dus voor.