Stanley Spencer Schildert

Ik ben geen groot (zelfs geen klein) kunstkenner of -liefhebber. Maar soms zie je een afbeelding die je bij de strot grijpt. Die je aandacht volledig vraagt, of eist. Dat overkwam me toen ik in de NRC van afgelopen donderdag de afbeelding zag van het schilderij dat hier staat afgebeeld: Dinner on the Hotel Lawn van Stanley Spencer. Hij schilderde het in 1956 en 1957, dus net voor ik geboren werd. Ik vind het werkelijk prachtig! Waarom?
Dat is een vraag die ik liever niet hoor. Altijd weer waarom...

Het is vreemd, beetje surrealistisch, beetje gedateerd, beetje chaotisch. Naief? Alsof je dronken door een ruimte loopt. Golvend tafereel. En dat terwijl iedereen gewoon zit, niets bijzonders ervaart, het personeel haar werk doet. Lekker op het gras eten, maar dan aan tafel. Tegelijkertijd ook wat Breugheliaans, of is het meer Jeroen Bosch? Hoe dan ook, het doet wat met me. Dan schijnt het goed te zijn, als kunst wat met je doet.

Als je een pagina met afbeeldingen van zijn werk ziet dan doet dat ook wat met je je. Hallucinerend mooi. Heel bijzonder.

Er is een tentoonstelling van zijn werk in De Kunsthal in Rotterdam. Misschien ga ik weer eens een museum bezoeken. Misschien ook niet! Voor dit werk zou ik het zomaar kunnen doen.