In tegenstelling tot mevrouw Groenteman kon ik er wel doorheen komen. Ik vond het zelfs wel een aardig boekje. Misschien wel omdat het voor mijn niveau is geschreven.Ik proefde er de worsteling in van een immigrant. Ga je maar eens thuis voelen in een ander land, gedwongen, alleen, als je al behoorlijk wat culturele bagage hebt uit je land van herkomst. Hoe ga je je dan identificeren met dit nieuwe vaderland? Kader Abdolah koos voor citaten uit de Nederlandse literatuur. Ik ga de keuze van de citaten niet in context plaatsen of bekritiseren, dat lijkt me allemaal veel te zwaar.
Een man beschrijft de oosterse wereld vanuit zijn herinnering. Het sprookjesachtige zit toch in zijn taalgebruik opgesloten. Het is een andere wereld met sterke mystieke achtergronden. Ik houd daar van. Die romantiek met meisjes en vrouwen, gesluierd, maar wel steeds glimpen opvangen, op zoek naar de grenzen van wat mag en daar soms overheen stappen.
En dan de Nederlandse werkelijkheid. Zakelijk toch vooral. Kader gaat ook op zoek naar het dichterlijke en zoekt de rijkdom van het woord en gevoel in citaten van Nederlandse schrijvers.
Met de kraai als rode draad. De kraai die hem overal volgt, observeert en tekens geeft. Mooi Beeld.
O ja, het gratis treinkaartje zit nog in het boek.
PS: Ook niet geheel onbelangrijk: de verzameling boekenweekgeschenken moet bijgehouden worden. Dit is er weer eentje!
3 opmerkingen:
Ik vond het ook een leuk boekje, en eigenlijk had ik er best nog langer in willen doorlezen. Maar ja, op een gegeven moment hield het boekje op hè.
Het enige waar ik me wel eens aan stoorde, was dat de gebeurtenissen elkaar soms wel heel erg snel opvolgden. Maar dat komt ook door de gekozen vorm natuurlijk, waarin de hoofdpersoon het verhaal als het ware tussen het werken door aan je vertelt.
In die stijl vond ik het wél weer leuk dat het verhaal soms werd onderbroken, omdat de hoofdpersoon bijvoorbeeld moest gaan werken, en je zo 'uit het verhaal' werd gehaald, terwijl je er nog steeds 'in' zat (of toch tenminste in het boek). En daarna werd het verhaal, de draad soms wel, soms niet op datzelfde punt opgepakt.
@Christian
Ik ben nu bezig in een boek van Umberto Eco waar dat ook gebeurt. De vertelling in de vertelling etc. Ik laat je weten hoe me dat bevalt.
De vraag blijft altijd: doet de schrijver dat vanuit een kracht of vanuit een zwakte?
Dat komt dan wel goed - Eco neemt altijd ruim de ruimte voor zijn vertellingen...
Een reactie posten