The Daily Mugshot

Het is niet verheffend, maar het intrigeert me al een hele tijd: the Daily Mugshot. Ik zie bij mensen die ik op twitter volg al een tijdje de mededeling voorbij komen dat ze hun zoveelste mugshot hadden genomen. Dan ga ik altijd wel even kijken.
Wat bezielt iemand om dat te doen? Wat voegt dit toe? Wat is er aantrekkelijk aan? Geen idee. Een boeventronie hebben we allemaal bij slecht licht :) Mugshot is een goed gekozen naam.

Maar afgelopen weekend kon ik me toch niet langer beheersen en ben ik mee gaan doen. Het is wel letterlijk een mugshot. Keiharde weergave van hoe je er uit ziet, bij goed licht, slecht licht en alle andere onvolkomenheden die voorbij komen. Onverbiddelijk. Vandaag was geen voorbeeld van een geslaagde foto, maar goed, je moet wat over hebben voor het experiment!

Of ik dit lang ga volhouden? Dat denk ik eigenlijk wel. Dit soort van voortgangsprojecten interesseren me toch wel. Iemand zien veranderen door de tijd heen. Het is ook leuk om te kijken hoe anderen met deze applicatie omgaan, hoe ze proberen variatie in de beelden te brengen, hoe mensen veranderen, spelen met de camera, objecten in het beeld brengen, andere mensen etc. etc.
Er zit ook een sociaal element in, je kunt andere mugshooters tot favoriet maken en vice versa, je kunt reageren op de foto's van anderen, koppelingen maken naar Facebook, Twitter en er is natuurlijk ook een blog!

Het is natuurlijk een paradijs voor exhibitionistische types. Bij de juiste keuze van kleding en poses krijg je veel aandacht. Maar je kunt net zo goed je huisdier elke dag voor de camera zetten en dat online plaatsen. Dat zie ik overigens niet of nauwelijks in de mugshot gallery. Een gat in de markt!

Handig is de e-mailreminder. Dat soort dingen heb ik wel nodig :)

Goed. Mijn daily mugshot is terug te vinden in de rechterkolom.

Charters scannen in Duitsland

Duitsers pakken de zaken meestal behoorlijk gründlich aan. Dat doen ze ook als het om het digitaliseren van archiefstukken gaat. In de onderstaande reportage gaat het om het scannen van middeleeuwse documenten. Het initiatief komt vanuit de wetenschap en de aanpak is dan ook dienovereenkomstig. Het Virtuelles deutsches Urkundennetzwerk is aan de slag gegaan om middeleeuwse documenten te scannen en zodoende voor onderzoek beter beschikbaar te krijgen.

De ramp in het Keulse stadsarchief van twee jaar geleden heeft aangetoond dat archieven er niet (altijd) voor eeuwig zijn. Door digitalisering hebben dergelijke rampen tenminste geen informatieverlies tot gevolg.

Helaas kan ik het filmpje niet embedden, dus volgt er een link! (nu werkt ie weer)

Dit soort projecten heeft altijd mijn aandacht mede omdat bij Regionaal Archief Tilburg een dergelijk project, maar dan op een veeeeel kleinere schaal, ook loopt. Daar willen we overigens ook de teksten transcriberen.

Verwijzing via weblog Archivalia.

Rail 2011

In het verleden bezocht ik Rail met mijn zoon en dochter. Nu nog alleen met mijn zoon B. Hij is begonnen met een vooropleiding fotografie, dus was het meteen een mooie kans om zijn portfolio wat op te poetsen. Het was voor hem een leerzame dag omdat een groot deel van zijn foto's onscherp bleken te zijn. Weinig licht en een onvaste hand zijn beiden een garantie voor bewogen foto's. Op het kleine scherm van zijn camera ziet het er nog toonbaar uit, maar eenmaal op de computer blijkt een groot deel onbruikbaar.
Wat wel bruikbaar was staat op Flickr en kun je hieronder in een slideshow zien.

Terug naar Rail 2011. In Expo Houten deze keer. We waren er mooi op tijd en het was meteen aansluiten in de rij. Eenmaal binnen verspreidde de meute zich en konden we rustig rondlopen en vooral kijken naar de banen die er waren. Ontzettend veel handel op zo'n evenement. Dat is mooi en jammer tegelijk, zeker als je net als ik geen ruimte noch tijd hebt om deze hobby aandacht te geven. Het water loopt je ind emond als je sommige banen ziet en ook het aanbod van tweedehands materiaal.
De digitalisering is niet meer weg te denken uit deze hobby. Leerzaam. Het percentage vrouwen dat rondliep was heel klein, het is en blijft toch een mannenliefhebberij. Wel veel kleine kinderen met hun vader of ouders.

Wat mij het meest blijft trekken zijn de prachtige diorama's die sommige groepen of particulieren hebben gemaakt. Jaren werk en je ziet het er wel aan af. Veel respons en waardering. Voor mij waren er drie hoogtepunten: het diorama "Lauwersmeer"van Robbert de Vries, het diorama van Punta Marina (van Henk Wust), Rail Modelisme Chalonnais met een prachtige baan met allerlei detaillering en kleine uitgewerkte thema waaronder een onderdeel over speleologie.
Dit alles zonder verder de andere banen tekort te doen. Sommige clubs maken banen om lekker mee te rijden, lange treinstellen die het beeld bepalen. Meters maken. Maar er zijn ook altijd wel details die interessant zijn en mooi en goed zijn uitgewerkt. Soms mis ik ze omdat ik dan toch te gehaast ben. Of het is te druk bij de baan.

Leuke dag. In twee uur waren we rond. Daarna reden we voldaan naar huis. Volgende keer weer!
Helemaal onderaan nog een filmimpressie.


Created with flickr slideshow from softsea.