Vandaag (maandag 1 februari) ben ik naar het Regionaal Archief Tilburg gereden om de 3 overgebleven 23 archiefdingers te begeleiden in hun laatste "dingen". Ik zit nu dus in de rol van coach. Grappig is dat. Nooit gedacht dat ik in een dergelijke rol terecht zou komen en me er ook nog redelijk thuis zou voelen.Tijdens de studie geschiedenis/aardrijkskunde heb ik besloten dat het leraarsvak niet aan mij besteed is. Ondanks een succesvolle stage. Een paar maanden na het behalen van mijn bevoegdheid en diploma zat ik te genieten van het mooie voorjaarsweer op een terras. De docent waar ik stage had gelopen wandelde langs en vroeg of ik geen zin had om op zijn school te komen werken. Nee dus. Het kwam toch teveel neer op politieagent spelen naar mijn idee. Bovendien moest ik toen ook nog in dienst en stond ik anders in het leven.
Inmiddels ben ik een heleboel jaren ouder en is het langzaamaan zover gekomen dat ik vaker voor groepen sta dan ik me toen had voorgenomen. Spreken voor een groep is wel wat anders dan coachen, maar ja. Met de bereidwillige deelnemers aan de 23 Archiefdingen is coachen natuurlijk een makkie. En zo schieten we ook lekker op. Een paar uur alleen maar bezig zijn met een paar dingen.
Het vervolg duurt helaas even, maar dat is een agendakwestie. Op 1 maart gaan we verder en ik verwacht dat het daarna tot enkele afrondingen zal komen: dan krijgen ze hun certificaat en mok!
Als leidinggevende ben je ook vaak een coach. Dat had ik me al helemaal niet zo gerealiseerd. In de praktijk ben je bezig om mensen te stimuleren en proberen "beter" te maken. In hun werk dan.
Is dit dan een kwestie van bloed dat kruipt waar het niet gaan kan?
6 opmerkingen:
Een herkenbaar verhaal! Hoeveel studenten van de lerarenopleiding belanden uiteindelijk voor de klas? Niet veel! Zelf heb ik na mijn afgebroken studie Sociale Wetenschappen (UVA) ook de lerarenopleiding gedaan en ja, ook mijn conclusie was: niet voor de klas (althans niet op een middelbare school). In de jaren die volgden heb ik trouwens wel veel les gegeven: op een school voor A-verpleegkundigen, op een ROC als freelance docent Informatica, als freelancer op de Archiefschool en nu als parttime docent dNA (digitaal Nationaal Archief). Je conclusie klopt dus: bloed kruipt waar het niet gaan kan!
@Remco
Ik heb sinds 2 jaar weer contact met een aantal van mijn studiegenoten. Van de groep van ongeveer 25 die begon aan de opleiding geschiedenis/aardrijkskunde hebben zo'n 10 het afgemaakt en daarvan zijn er 3 die in het onderwijs werken.
Maar die zendingsdrang... ;)
Verreweg de meeste van mijn oud-studiegenoten aan de lerarenopleiding zijn uiteindelijk iets anders gaan doen, maar veel doen toch nog wel 'iets' met hun opleiding. Wat mezelf betreft: ik ben zelfs weer een beetje les gaan geven! ;-)
@Christian
Ook bij kruipt het bloed... lekker laten kriebelen en kruipen!
Maar het onderwijs is ook nog steeds behoorlijk 1.0. Overal hetzelfde probleem ;)
@Luud: Bij mijn introgesprek spraken ze zelfs een beetje de vrees uit, dat ik er misschien wel teveel een 2.0-show van ging maken. Nou ja... Ikke? ;-)
@Christian
Dat heb je natuurlijk glashard ontkent! Jij en 2.0. Hoe komen ze erop...
Een reactie posten