
Uiteindelijk komt hij terecht op de universiteit van Uppsala en gaat daar de Gotische taal bestuderen. Het is interessant om daar over te lezen. Dat is misschien nog wel het meest vervreemdende aan het boek: de tegenstelling tot het milieu dat de opvoedomgeving van deze jongen vormt en de kennis en kunde die hij in zichzelf, met behulp van bereidwillige anderen, mobiliseert.
Uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan... Verrassend einde. Ik was op het verkeerde been gezet. Leuk!
Sommige passages vond ik ronduit vervelend om te lezen, omdat het me domweg niet interesseerde of er naar mijn gevoel niet toe deed. Andere delen las ik bijna ademloos door... Een boek met twee gezichten. Eigenlijk, gezien wat ik hierboven beschreef, moet dat het doel zijn geweest van de schrijver. Twee werelden verenigen die onverenigbaar zijn.
Al met al luidt mijn advies: lezen!