woensdag 29 augustus 2012

Silvia Avallone - Staal

Dit boek speelt zich af in de kustplaats Piombino waar zich een industrieel complex bevindt met een hoogoven. Die hoogoven domineert al decennialang de stad in meerderlei opzichten. Steeds minder overigens want de staalindustrie in Piombino loopt niet best. Van de vier oorspronkelijke hoogovens is er nog eentje in gebruik. De auteur, Silvia Avallone, slaagt er in om een prachtig verhaal te schilderen in deze betrekkelijk troosteloze stad. Althans zo schildert zij die stad.

Ik heb eerder Ik haal je op, ik neem je mee gelezen wat vergelijkbaar is kwa sfeer. Een ietwat troosteloze en vooral toekomstloos verhaal. Dit boek is overigens wel een stuk kleurrijker en positiever, maar mij slaat de noodlottigheid van de situatie steeds hard in het gezicht.

Twee pubermeisjes met dromen van een prachtige toekomst vormen samen de hoofdpersonen in dit boek. Beiden hebben vaders die om verschillende redenen niet deugen en onbetrouwbaar zijn. De ene moeder is relatief sterk en de ander zwak en laat zichzelf en haar dochter mishandelen. Maar beide zijn niet in staat om hun leven in eigen hand te nemen en zelfstandig verder te gaan. Ze blijven in een negatieve en destructieve omgeving zitten.
De jeugd, de mannelijke helft, is vooral bezig om zoveel mogelijk vrouwen te scoren. Er worden volop drugs gebruikt om het leven draaglijk te maken en te houden. Ze werken wel, dus het zijn geen lapzwansen, geen uitvreters, maar ze realiseren zich wel dat er weinig méér in zit. Misdaad is nog een uitweg, maar dat zet uiteindelijk ook geen zoden aan de dijk.
De vrouwelijke helft is, als ze tenminste aantrekkelijk zijn, bezig om zich aan de mannelijke wederhelft aan te bieden. De overige vrouwen rest een rol in de marge. Bij de meisjes bespeur je wel een sterke wens om zich te ontwikkelen, uit de stad weg te komen en het beter te krijgen. Maar ze zijn nog jong en die plannen liggen nog een eindje in de toekomst.

De twee meisjes zijn 13, bijna 14. Ze gedragen zich als vrouwen die een stuk ouder zijn en de sexuele moraal is ver te zoeken. Begrijp me goed, het gaat hier niet om liefde of iets anders moois, het gaat om sex, in ieder geval bij de meeste jongens.

Anna en Francesca zijn al vriendinnen sinds hun prille jeugd en trekken heel veel met elkaar op, hebben hun geheime plekjes en wensen. Hun vaders zijn als de dood dat hen wat overkomt, met name angst voor een ongewenste zwangerschap. Zij weten hoe ze zelf waren in hun jeugd. Zij kennen de risico's die dergelijke jonge meiden lopen. De moeders natuurlijk ook, maar die blijven toch wat op de achtergrond in dit verhaal. Fatalistisch bijna.
Tussen beide meisjes ontstaat gedurende het verhaal spanning op het liefdesvlak.

Ik zal het verhaal verder niet verklappen, maar het drama ontbreekt niet. Gelukkig eindigt het boek nog enigzins positief. Er gloort toch hoop...

Het is een prachtig boek en ik heb het met plezier gelezen.

Geen opmerkingen: