Een boek dat begint als een belofte. Een retespannend verhaal met een mooi, oorspronkelijk onderwerp: de tijdmachine. Maar dan anders. Er komt ook een vuurtoren in voor en zoals we allemaal weten beloofd dat niet veel goeds. Een type gebouw dat in vele spannende verhalen een rol vervult. In dit geval vond ik het idee van het boek echt origineel. Ik werd benieuwd naar het vervolg en vooral het einde natuurlijk. Hoe gaat dit aflopen? Een mens die telkens 24 uur "leeft" en dat 24 dagen in een periode van 24 jaar. In sneltreinvaart door de geschiedenis van de afgelopen kwarteeuw. De wil om te weten hoe het verhaal afloopt was de belangrijkste reden om te blijven lezen. De stijl van het boek vond ik niet best. Weinig origineel of spitsvondig, gewoon schrijven zoals ik dat ook zou doen. Het einde van die boek vond ik ronduit teleurstellend! Wat een zwak einde van een idee dat zoveel potentie heeft! Ik trok een parallel met een bloedstollend verhaal dat er mee eindigt dat alles een droom was. Nee, zwak zwak zwak. Dat is mijn oordeel.
Huidpijn van Saskia Noort
Zoals de lezer van dit blog weet, is dit niet mijn eerste Saskia Noort. Dat krijg je als er een hele serie verhalen van haar hand op de e-reader staan. Bij elk van haar boeken heb ik het idee dat ik het al gelezen heb. De vraag blijft: is dat zo of lijken de verhalen gewoon heel erg op elkaar? In dit geval moet mij van het hart dat dit het eerste boek was dat ik echt goed uitgewerkt vond. Het verhaal hield me goed bij de les en ik wilde weten hoe dit af zou lopen. Bovendien in een prettige stijl geschreven. Ik zou het mensen aanraden om te lezen. Leuk!
Afgunst van Saskia Noort
Opnieuw een kort verhaal dat maar weer eens laat zien dat afgunst, naijver en jaloezie geen emoties zijn waar een mens gelukkig van wordt. Mislukte liefde is wel een favoriet thema van Saskia Noort. Wederom een gekwetste geliefde die niet verder komt in het leven. Altijd jammer. En dat met zoveel zelfhulpboeken in de schappen van de boekhandel! Leuk tussendoortje, dit boek.
Een boek met een verhaal zo bleek aan het eind van deze uitgave. Geschreven in 1947 en die sfeer ademt het boek ook. De kleine man/vrouw en het kleine verzet tegen het Naziregime. Ik vond het een heel mooi boek. Zonder poespas, zonder opsmuk, zonder gezocht leed of opgeklopte emoties. Het leven gaat door, ook al woon je in Nazi Duitsland. Ook al desintegreert de hele samenleving.
Wat mij vooral aansprak was de beklemmende sfeer van verraad dat overal aanwezig was en echt loerde. Feind hört mit! Ook als je aan de goede kant van de streep streed. Knap geschreven door een gekweld mens. Dat komt aan het eind van het boek ook nog even voorbij. Aanrader!
