Einde van een tijdperk - of het begin ervan?

Vandaag heb ik een groots privé-project afgerond. Het heeft iets meer dan 5 jaar geduurd: de eerste foto's nam ik op 6 november 2006.

Aanvankelijk maakte ik transcripties volgens de good old skool methode: vrije dag, op bezoek in het archief en dan proberen zoveel mogelijk archiefstukken weg te werken. Liefst geen integrale transcripties, maar regesten en dan nog zo compact mogelijk. Eerst nog met pen en papier en toen bruin het kon trekken met een digitale typemachine: een tweedehands laptop van vriend Pieter. Ik heb het ding nog ergens boven staan. Wat een luxe. En wat een snelheid ook! Eerst typte ik vrolijk alles over van mijn handschrift in de computer thuis. Nu hoefde dat niet meer. Productieverhogende vooruitgang.

Weer later kwam het digitale fototoestel in beeld. Dat maakte weer heel nieuwe dingen mogelijk. Nu hoefde je niet meer op archieflokatie je stinkende best te doen zoveel mogelijk pagina's door te lezen, nu kon je ze fotograferen. Niet dat dat het er makkelijker op maakte. De stress werd zo mogelijk groter omdat je het gevoel had dat je nu nog optimaler moest profiteren van de gelegenheid. Hoe meer voorraad je digitaal schoot des te langer kon je thuis vooruit. Ook hier geldt: je ogen zijn altijd groter dan de tijd die je denkt nodig te hebben om het allemaal te verwerken.

Maar goed, op dit moment heb ik wel de totale voorraad van het Oisterwijks schepenprotocol (het "algemeen protocol" deel) op de harde schijf, de externe harde schijf en op mijn Flickraccount staan. Van inventarisnummer 143 (1418) tot en met inventarisnummer 418 (maart 1744) heb ik het digitaal voorhanden en deel ik het met de wereld. Dan spreken we over ruim 20.000 foto's van archiefstukken, registers met rechtshandelingen die ik nodig heb voor mijn onderzoek naar de middeleeuwse geschiedenis van Udenhout en de reconstructie van het grondbezit. Gebrek aan vrije tijd wordt goedgemaakt door deze nieuwe manier van informatieverwerving.

Dat is dan wel deel 1 van het hele project. Het transcriberen is een heel ander hoofdstuk, daar ben ik nog wel wat jaartjes mee zoet. Om maar te zwijgen over het koppelen van de inhoud van de transcripties met een digitale kaart en een digitaal genealogisch bestand. Eigenlijk is het ondoenlijk. Als je even nuchter van een afstand naar de omvang kijkt dan zal ieder weldenkend mens zeggen: Luud, jongen, stop er gewoon mee! Dat gaat niet lukken.

Gelukkig ben ik geen weldenkend mens. Op naar de volgende mijlpaal: een publicatie in 2017.

53

Ja, het is weer 13 december.
Een jaartje meer op de teller.
Maar zeg nou zelf. Wie wil er nou geen 53 worden op de 13de! Ik wel in ieder geval.

13 is voor mij geen ongeluksdag, ook niet als ie op een vrijdag valt, en het is evenmin een ongeluksgetal. Dat heeft ongetwijfeld met het feit te maken dat ik op de 13de sinds 1958 een feestje vier.
Hoewel, dit jaar vier ik voor het eerst geen feest. Zelfs geen koffie met gebak voor familie en vrienden.

Maar daarom ben ik niet minder jarig :)

Ton & Tonnie in Goirle

Mijn zwager Ton speelde al muziek toen ik hem leerde kennen. En dat is al een hele tijd geleden. Al weer enkele jaren speelt hij samen met zijn vriend Ad in een duo voor feesten en partijen. Dit duo heet Ton & Tonnie. Het studentikoze van de naam klinkt ook door in hun liedjes. Die noemen ze toepasselijk hartlappen. Ik blogde er al kort eerder over.

Ze brachten op 27 november hun tweede cd uit (Was getekend, Ton & Tonnie) met een optreden in het Jan van Besouwhuis in Goirle. Eigenlijk zijn het meer performers die je tijdens een feestje of festival over het terrein moet laten struinen waar ze hun muziek dan ten gehore brengen aan wie het horen wil. En wie het niet horen wil trouwens ook. Lekkere deuntjes op gitaar en contrabas. Vrolijke liedjes, grappige teksten die soms tot nadenken stemmen. Goede entourage voor een leuke bijeenkomst.

Op een podium staan zijn ze in deze hoedanigheid dan ook niet gewend. Er was een drummer ingevlogen (Ad Lommers) en een pianist (Jan Hein van Ras). De bekende Arthur Ebeling, die ze op Oerol hebben ontmoet, speelde een paar nummers mee en naast Ton & Tonnie speelde ook Connie twee nummers op de accordeon. Na Ebeling speelde Hans Hulsenboom nog mee in de begeleiding. Zelfs de oer-Tilburger Ferry van de Zaande maakte zijn opwachting, samen met zijn chauffeur Fred van Boesschoten. Dan was er ook nog een achtergrondkoor (Marino van Liempt en Remko Gouw). Kortom, er viel genoeg te beleven.
Het was een heel goed en prettig optreden op de zondagmiddag, een heuse matinée!, sfeervol en smaakvol.

Ik heb er een paar opnames gemaakt met de Flip en op Youtube gezet. Het doet geen recht aan de beleving tijdens zo'n optreden, maar goed. Het is goed bedoeld!

Als je eens wat anders wilt op een feestje dan een loeiende dj, dan ken je nu een goed alternatief.