donderdag 30 juni 2016

Opgespeld protest - buttons tegen ALLES!

Als je niet oppast raak je in een flow waarbij niets meer deugt. Dan loop je kritiekloos achter elk spandoek aan en stopt met zelfreflectie. Dan haat je langzaamaan alles...


En maakt het niet meer uit waar het over gaat!



In het ergste geval ben je weer terug bij af.


And we all know:


Dit was de 13de en laatste blogpost over mijn buttonverzameling. Voor mij een bijzondere manier om de oude idealen nog eens tegen het licht te houden. Er is niet zo heel veel veranderd eigenlijk... Er blijft genoeg om tegen te strijden en dat gebeurt gelukkig nog steeds.
Blijf wakker en kritisch!


Eerdere blogposts in deze serie "Opgespeld protest":
1 - (Aktie)buttons tegen/voor van alles
2 - buttons tegen apartheid
3 - buttons voor dierenwelzijn en gezond voedsel
4 - buttons voor de vrede
5 - buttons voor fietsen
6 - buttons voor verzetsbewegingen
7 - buttons tegen atoomenergie
8 - buttons tegen atoomwapens
9 - buttons tegen wapens en het leger
10 - buttons tegen dienstplicht en leger
11 - buttons tegen leegstand
12 - buttons tegen politie en staat

zaterdag 25 juni 2016

#Brexit

De afgelopen dagen is er wat afgepost over het Britse referendum op de diverse sociale media. Ik verkeer in kringen waar een groot deel het een domme keuze vindt.

Ik begrijp niet waarom dit een verkeerde keuze zou zijn. Ik denk dat iets te kiezen hebben altijd beter is dan niets mogen kiezen en dan is elke keuze een goede. Er bestaat geen verkeerde keuze. Er bestaat hoogstens de constatering dat de Britten een andere keuze hebben gemaakt dan waar de tegenstanders van een Brexit voor zijn.

De motivaties om de Brexit te veroordelen getuigen ook niet van veel diepgang: nationalistisch, egocentrisch, xenofoob e.d. Grote woorden voor een bevolking die mag kiezen en dat ook doet. Maar Luud, ze hebben gestemd zonder de juiste kennis, er zijn oneigenlijke argumenten gebruikt, de voorstanders van een Brexit hebben verkeerde informatie verspreid etc. etc. Ik zeg: dat is niet anders dan anders. Bij elke verkiezingscampagne zien we dat terug. Deal with it

Wat eigenlijk het meest trieste is: als de tegenstanders van een Brexit gewonnen hadden, dan golden die argumenten in eens niet meer. Nou ja, dan werden die gebruikt door de voorstanders van een Brexit. En zo zijn we heel genuanceerd bezig met ons eigen standpunt en onze medestanders. Daarbij vergeten we gemakshalve dat de inwoners van Groot-Brittannië een goede keuze hebben gemaakt.

Economische argumenten zijn er ook genoeg: het kost ze tien of meer miljard pond/euro, het uittreden. Misschien is dat zo, misschien is het meer, misschien ook minder. Dat doet er niet toe. Als je overtuigd bent van een goede keuze dan kies je toch niet voor het geld? Dat is wel een heel stompzinnig argument. Je mag toch kiezen voor iets wat je geld gaat kosten? Toen Europa besloot om de crisis in b.v. Griekenland te gaan financieren heeft dat ook geld gekost. Die keuze mag je maken. Geld mag toch in dit soort kwesties nooit leidend zijn. Het gaat om helpen. Het gaat om vrijheid van handelen, los komen van centralistische bevoogding.

Waarom? Omdat de meest stuitende reactie uit het Brussel van de EU zelf kwam. Ze waren geschokt, ze geloofden het niet, dat kón toch niet??? Nee, als je zo overtuigd bent van je eigen gelijk dat je nooit meer checkt of de bewoners van het Europese continent nog wel in deze vorm van samenwerken geloven, dan is het echt heel dringend nodig dat we deze moloch ontmantelen. Zelfreflectie is een kwaliteit die de Europese ambtenaar en bestuurder blijkbaar mist. In de cocon van je gelijk ziet de wereld er altijd goed uit. En kneedbaar.

Toegeven dat iets niet werkt is goed! De rijdende trein mag best tot stilstand worden gebracht als het nergens toe leidt. Daar is lef voor nodig. Moed. Een held die dat durft te zeggen en te doen. Liefst geen schreeuwers van buiten maar verstandige mensen van binnen én buiten. Verandering is nodig. De hele wereld is voortdurend in beweging en in een toenemend tempo zijn aanpassingen nodig aan een veranderende werkelijkheid.

Verandering is een positieve ontwikkeling. Het biedt kansen en ruimte voor aanpassingen, goede aanpassingen. We moeten het Verenigd Koninkrijk dankbaar zijn dat ze ons, en zichzelf, die kans bieden.
Starheid en blind geloof in het eigen gelijk leiden tot niets. Nou ja, tot een Brexit.

donderdag 23 juni 2016

Opgespeld protest - buttons tegen politie en staat

De politie is een instrument om orde te handhaven. Als je veel protesteert en niet altijd op een manier die iedereen goedvindt, dan loop je steeds weer de politie tegen het lijf. Hoewel de politie je beste vriend is, kun je er ook behoorlijk last van hebben. De politie in hun rol als ordehandhaver komt dan al snel in de hoek van de staatsvrienden en vijand van het volk dat beter en anders wil. De machthebbers zijn meestal niet van plan om hun macht zomaar af te staan. In de periode 60-70-80, als alle macht en autoriteit wordt betwist op verschillende manieren waarbij er rake klappen vallen, ontstond er weerstand en weerzin tegen de politie.



De staat was het instrument dat de kapitalisten faciliteerde om steeds meer winst te maken en in hun zak te steken en de ongelijkheid daarmee voortdurend te bevorderen. Dat terwijl de arbeidende klasse het weliswaar steeds beter kreeg maar toch steeds verder achterop raakte op het materiële vlak. De productiemiddelen bleven in handen van weinigen en de factor arbeid bleek steeds meer inwisselbaar.
Dan was er het beeld van de multinationals met hun internationale netwerken, die belangen van allerlei producenten in alle landen met voeten traden en hun bedrijven daarheen verplaatsten waar de wet of het gezag hun het meest welgevallig was.

Waarom was onze overheid niet voortdurend bezig om tegenwicht te bieden aan die multinationals en andere uitbuiters in eigen land? De bevolking koos iedere vier jaar een nieuwe regering die grosso modo hetzelfde deed als de vier jaar daarvoor, hoogstens met een ander sausje. Dat moest anders: niet goedschiks, dan kwaadschiks.



Had je eigenlijk nog wel een overheid nodig? Konden we het niet op een radicaal andere manier doen?


Eerdere blogposts in deze serie "Opgespeld protest":
1 - (Aktie)buttons tegen/voor van alles
2 - buttons tegen apartheid
3 - buttons voor dierenwelzijn en gezond voedsel
4 - buttons voor de vrede
5 - buttons voor fietsen
6 - buttons voor verzetsbewegingen
7 - buttons tegen atoomenergie
8 - buttons tegen atoomwapens
9 - buttons tegen wapens en het leger
10 - buttons tegen dienstplicht en leger
11 - buttons tegen leegstand

donderdag 16 juni 2016

Opgespeld protest - buttons tegen leegstand

De naoorlogse woningnood had vervelende gevolgen voor een groeiende groep jonge mensen die zelfstandig wilde gaan wonen. De prijzen van studentenwoningen die niet aan de standaarden voldeden rezen de pan uit. Daarbij kwam dat een groep speculanten misbruik maakten van de schaarste door te speculeren op leegstand of woningen aan de markt onttrokken om het tekort op peil te houden. Het antwoord van de activistische jeugd was kraken. Het kraken van leegstaande woningen en andere panden nam toe naarmate het gebrek aan woningen afnam en de prijzen sterk stegen.


Om het kraken tegen te gaan gebruikten menig huizenbezitter of huisjesmelker knokploegen om de krakers buiten de deur te houden of om krakers te verjagen. De standpunten gaan zich verharden en het aantal gewelddadige conflicten neemt toe. De krakersgroepen zijn militant en binden de strijd aan met de politie. Dat resulteert in een heftige strijd om kraakpanden in de Vondelstraat in 1980, waarbij de politie in eerste instantie het onderspit delft. Het blijft nog enkele jaren onrustig rondom kraakpanden, maar geleidelijk aan vermindert het geweld. Een andere uitbarsting van krakersgeweld vond plaats in Nijmegen tijdens de Piersonrellen in 1981.

Kort na de krakersrellen in de Vondelstraat volgde de kroning van Koningin Beatrix in Amsterdam met wederom grote rellen met als motto: Geen Woning Geen Kroning. Het leek wel oorlog.


Eerdere blogposts in deze serie "Opgespeld protest":
1 - (Aktie)buttons tegen/voor van alles
2 - buttons tegen apartheid
3 - buttons voor dierenwelzijn en gezond voedsel
4 - buttons voor de vrede
5 - buttons voor fietsen
6 - buttons voor verzetsbewegingen
7 - buttons tegen atoomenergie
8 - buttons tegen atoomwapens
9 - buttons tegen wapens en het leger
10 - buttons tegen dienstplicht en leger

dinsdag 14 juni 2016

Broer Ben in foto's

Een avondje surfen in het wilde weg levert soms verrassende informatie op. Zo kwam ik vanavond een serie foto's tegen van mijn broer die ik niet eerder gezien had. Broer Ben is in 1996 overleden door een auto-ongeluk en ik heb al eens eerder over hem geblogd. In die blogpost zei ik dat ik zou proberen meer foto's van hem online te krijgen. De eigen collectie schiet helaas deerlijk te kort.
Maar de sportman die hij was liet sporen na in de fotografie. Hij overleed in 1996, het internet zoals dat nu onze maatschappij domineert, bestond nog nauwelijks. Digitaal online verwachtte ik daarom niet zo veel te vinden. Dat blijkt nu onterecht. Gelukkig maar.

Ik vond een serie prachtige foto's van mijn broer via Het geheugen van Nederland. Of eigenlijk via Google natuurlijk :).

In 1965 won mijn broer de prijs als meestbelovende jonge speler van Nederland en kreeg daarvoor de Ron Fraser-Award uitgereikt. Twee foto's zijn daar nog het bewijs van. Ik herken ook Hamilton Richardson waar hij later mee samen speelde bij Sparta. Een piepjonge broer, nog geen 17 jaar op deze foto's! Wij schelen 10 jaar dus ik heb geen al te specifieke herinneringen meer aan zijn uiterlijk in die jaren.



Drie jaar later kreeg Ben een prachtige kans. Hij mocht vijf weken gaan trainen bij de wereldvermaarde New York Yankees. Die kans greep hij met beide handen aan ook al zou zijn studie daar onder gaan lijden. Er zijn foto's van zijn vertrek vanaf Schiphol met de Amerikaan Bill Allhouse technisch adviseur van de KNHB (links) en waarschijnlijk enkele andere bondsbonzen.


Op 12 april kwam hij terug (met NY cap!) en dat was opnieuw reden om foto's te maken.


Tot slot nog enkele foto's, uit juli 1968, van broer Ben in zijn tenue van HSC Tilburg waar hij toe nog honkbalde. Het jaar daarop vertrok hij naar Sparta Rotterdam.


Meteen even zijn Wikipedialemma aangepast en dat van Ron Fraser met winnaars van de award.
Een vruchtbare avond heet zoiets. Met een weemoedige lach om de mond.

donderdag 9 juni 2016

Opgespeld protest - buttons tegen dienstplicht en leger

Als je geen religieuze bezwaren had tegen de dienstplicht kon je nog steeds dienstweigeren. Nederland kende al in 1923 een dienstweigeringswet voor pacifisten. Mannen die alle geweld categorisch afwezen konden een beroep doen op deze wet. Had je politieke of andersoortige bezwaren, dan kon je nog steeds weigeren maar eindigde je in een militaire gevangenis. Dan heette je een totaalweigeraar te zijn. Het gebroken geweer was het symbool van dienstweigeraars.



Leden van de actiegroep Onkruit waren radicaal antimilitaristisch. Zij vonden dienstweigeren niet genoeg omdat het systeem er niet door veranderde.



Eerdere blogposts in deze serie "Opgespeld protest":
1 - (Aktie)buttons tegen/voor van alles
2 - buttons tegen apartheid
3 - buttons voor dierenwelzijn en gezond voedsel
4 - buttons voor de vrede
5 - buttons voor fietsen
6 - buttons voor verzetsbewegingen
7 - buttons tegen atoomenergie
8 - buttons tegen atoomwapens
9 - buttons tegen wapens en het leger

maandag 6 juni 2016

Gelezen boeken

Al weer een hele tijd geleden ben ik gestopt met het schrijven van korte boekervaringen. Op enig moment vond ik dat niet meer de moeite waard. Dit weblog heeft een hele tijd gediend als terugleesmedium zodat ik terug kon vinden wat ik gelezen had. Naarmate ik steeds vaker, en nu bijna uitsluitend, gebruik maak van een e-reader is nog meer een bittere noodzaak.

In mijn vakantie afgelopen april-mei heb ik de nodige e-books tot mij genomen en ik onthoud nu zelfs niet meer welke boeken ik gelezen heb, domweg omdat ik ze niet in mijn handen heb gehad of even kan terugzien in de boekenkast. Een probleem wil ik het niet noemen maar het hindert me soms wel. Dan heb ik een goed boek gelezen en vervolgens kan ik noch titel noch auteur reproduceren.

Vandaar dat ik nu een update doe. Niet meer heel erg uitgebreid, maar eerder een overzicht van de titels en auteurs met een heel korte kwalificatie. Eens kijken of ik dat vol blijf houden.

Bloedbanden van Lisa Gardner.
Een thriller van matige kwaliteit. Het verhaal, de plot, is goed maar de verteltrant vond ik van een bedenkelijk niveau. Als je echt niets anders in de kast hebt staan, waag je dan aan dit boek.

Gij nu van Griet Opdebeek.
Sombere verhalen over diverse personen die niet allemaal aan de zelfkant van de maatschappij leven maar wel het een en ander voor hun kiezen krijgen. Het is prachtig geschreven, dat wel. Als je tegen somberheid kunt een echte aanrader.

Oorlog en terpetijn van Stefan Hertmans.
Prachtig boek over de grootvader van de auteur en zijn wederwaardigheden aan het eind van de 19de eeuw, de Eerste Wereldoorlog en daarna. Schitterend en indringend verteld.

Het gerecht van Inge Ipenburg.
Titel met meervoudige betekenis. Onderhoudend en herkenbaar voor wie de roddelpagina's leest en de roddelprogramma's bekijkt. Leuk boek om te lezen.

De verdovers van Anna Enquist.
De wereld van de anesthesie. En de psychologie. Dood en de impact daarvan op partner en familie. Ik was niet zwaar onder indruk maar het is een goed boek om te lezen.

Wat overblijft van Lineke Dijkzeul.
Het is al even geleden dat ik dit boek gelezen heb. Er is eigenlijk niets van blijven hangen. Nalezen op internet brengt geen enthousiasme te weeg. Tragisch hoofdpersoon die gewoon niet van de drank af kan blijven. Tja. Hoe vaak hebben we dat al gelezen. Een sukkel dus.

De erfgenaam van Charles den Tex.
Dorpsperikelen en oud zeer. Sommige gebeurtenissen uit het verleden blijven je achtervolgen ook al was je er zelf niet bij. Mooi verhaal over bloed dat kruipt waar het niet gaan kan. En liefde natuurlijk. Goed geschreven.

De Amerikaanse prinses van Annejet van der Zijl.
Prachtig historisch verhaal over een Amerikaanse vrouw die zich van pioniersdochter "opwerkt" tot prinses. Mooie relatie met Bernard en Juliana. Het is een verhaal vol heroïek en vooral ook tragiek, verloren liefde, overleden kinderen etc. Niets blijft haar bespaard. Uiteindelijk wel een vol leven. De schrijfstijl, daar had ik moeite mee. Maar daar moet je het boek niet voor laten liggen. Lezen!

donderdag 2 juni 2016

Opgespeld protest - buttons tegen wapens en het leger

Het antimilitarisme in Nederland is ontstaan in de 19de eeuw, waarschijnlijk als uitvloeisel van de dienstplicht. Weigeren om in dienst te gaan was aanvankelijk alleen toegestaan vanuit religieuze motieven, dus als je godsdienst het verbood. Vanuit het socialisme ontstond verzet tegen dienstplicht en leger omdat het leger een instrument was van de kapitalistische staat om arbeiders onder de knoet te houden.


Uiteindelijk ontstond er na de Tweede Wereldoorlog opnieuw verzet tegen de wapenwedloop die het kapitalistische Westen en het Communistische Oosten over zichzelf afriepen. De enorme investeringen die de wapenindustrie stevig in het zadel hielpen waren op enig moment een belangrijke motor van de economie. Was zoveel wapentuig echt nodig of vulden de productie ervan de zakken van een paar producenten en hun handlangers? Wat mij betreft geldt nog steeds het laatste.

De Vietnamoorlog en de gruweldaden die daar onderdeel van uitmaakten deden het verzet tegen oorlog en leger verder toenemen. Wat rechtvaardigde zulke enorme offers? Waren politieke standpunten en tegenstellingen zo belangrijk dat vele tienduizenden daarvoor moesten sterven? Wie had er belang bij die oorlogen en het verspreiden van wapens?


Het leger als instrument van machthebbers om hun eigen denkbeelden te laten verdedigen, de eigen bevolking of die van andere landen te onderdrukken of inzetten om verzet in eigen land gewelddadig de kop in te drukken, het kwam allemaal voor. De weerstand tegen het leger kreeg meer aanhangers dan voorheen.


Oorlogen waren verschrikkelijk en moesten tot elke prijs voorkomen worden. Een enorm arsenaal aan wapens helpt daar niet bij. De militaire bondgenootschappen kregen ook heel veel kritiek. In ons land was dat de NAVO/NATO die beschouwd werd als instrument van de Amerikaanse buitenlandse politiek.


Vrede op aarde. Dat wilden we graag.



Eerdere blogposts in deze serie "Opgespeld protest":
1 - (Aktie)buttons tegen/voor van alles
2 - buttons tegen apartheid
3 - buttons voor dierenwelzijn en gezond voedsel
4 - buttons voor de vrede
5 - buttons voor fietsen
6 - buttons voor verzetsbewegingen
7 - buttons tegen atoomenergie
8 - buttons tegen atoomwapens