woensdag 11 september 2013

Inspiratie uit presentaties - Erfgoedacademie Brabant


Afgelopen zaterdag was ik met veel anderen aanwezig bij de kennismaking met de Erfgoed Academie Brabant. Wat dat is? De Erfgoed Academie Brabant is het educatieve netwerkcentrum voor cultureel erfgoed, geschiedenis, identiteit, streektaal en volkscultuur in Noord-Brabant. Een hele mondvol dus. Allemaal buzzwords die de subsidiepotten doen rinkelen en de subsidieverstrekkers in katzwijm doen vallen. Dat is mooi als er maar iets uitkomt waar we wat aan hebben. Dat denk ik dan altijd. Eerst zien dan geloven, zo cynisch ben ik inmiddels wel geworden.

De middag bij de Universiteit van Tilburg (Tilburg University zo je wilt) gaf een aantal mooie presentaties te zien die voor het merendeel heel interessant waren. Eigenlijk vond ik alleen het deel over taal (Jos Swanenberg em Anne Kerkhoff onder de maat. Dat paste niet bij de rest van het programma dat heel erg goede en aansprekende voorbeelden liet zien van erfgoedinitiatieven. Ik ga daar verder nu niet op in, dat zou te ver voeren.

Deze middag bracht bij mij wel een heleboel teweeg. Dat begon bij de presentatie van "Het leven verbeeld" door Renate Stapelbroek (cultureel antropoloog, Berg en Dal) en Reem Wittenbols en Loek Beckers (Jeugdtheatergezelschap Het paard dat vliegt, Eindhoven). Met name Loek Beckers gaf mij het inzicht dat theatermakers (in dit geval) anders met informatie omgaan dan bv. onderzoekers of muzikanten. Niet zozeer dat ze informatie anders interpreteren omdat hun presentatievorm dat nou eenmaal verlangt, maar veel meer dat ze er een andere laag uithalen. Gevoel. Een bepaald gevoel. Een emotie die in de informatie zit, maar door de vorm (theater) en het verwerken van de informatie naar die vorm, kan er een heel andere dynamiek ontstaan en daarmee kan er door die interpretatie een andere waarde uit de informatie getoond worden. Ben ik nog te volgen? Het is lastig in woorden te gieten.

Met dat gegeven ben ik blijkbaar onbewust bezig gebleven want gisteren bedacht ik ineens dat het een interessant experiment zou zijn om daar eens een avond mee te vullen. Je kiest als instelling een onderwerp of thema, stelt er een beperkt dossier met informatie (archiefbronnen: documenten, foto's, film/video e.d.) en vraagt vervolgens aan een aantal mensen om met diezelfde informatie aan de slag te gaan. Ik denk dan aan een historicus die er een artikel over schrijft, een schrijver die er een verhaal van maakt, een muzikant die er een lied van componeert, een dansgezelschap dat er een dans op baseert, een theatergezelschp (of -maker) die er een opvoering van maakt en bv een beeldend kunstenaar die er een kunstwerk van maakt. Dan organiseer je een avond waarop al deze mensen hun interpretatie, hun onderzoek, hun emotie, hun product tonen. Na elkaar.

Het interessante daaraan zou dan zijn of het inderdaad zo is dat de verschillende vormen daadwerkelijk leiden tot een scala aan interpretaties van het bronmateriaal. Een rijk palet aan informatieverwerking die de verschillende lagen uit die informatie laat zien, zichtbaar maakt.

Ik heb geen idee of dit iets nieuws is of al eens eerder is gedaan. Het lijkt mij in ieder geval de moeite waard om daar eens project van te maken.

[plaatje van http://www.zazot.nl/]