maandag 30 juli 2012

Stephan Enter - Grip

Stephan Enter is waarschijlijk iemand die van bergsport houdt. Dat heb ik minder. De titel van dit boek verwijst er in ieder geval wel naar. De groep mensen die in het boek voorkomen kennen elkaar als klimmers, als klimgroep.

Het boek kent veel flashbacks die de geplande ontmoeting in het verhaal van een passende achtergrond voorziet. Het is een bekende methode om meer van de karakters in het boek in het verhaal te verwerken. Na een vakantie waarin ik wederom veel pagina's verslonden heb, zie je dit heel vaak terugkomen in boeken. Niks mis mee, ik zeg het maar even. Bovendien doet de een het beter dan de ander. Enter beheerst deze vorm in ieder geval goed.

Waar gaat dit verhaal nou eigenlijk over? Een groep mensen, drie mannen en een vrouw. En jawel, alledrie hebben ze een zwak voor de vrouw, hebben ze gevoelens voor de vrouw in de groep en is er eentje die het lot uit de loterij krijgt. Die man organiseert een soort van reunie met hun twee klimvrienden en de reis naar het huis van deze man in Wales vormt de draad waaromheen we de persoonlijkheden leren kennen. Stereotiepe mannen. Mannen die met vragen zitten. Mannen die antwoorden willen op die vragen.

De vragen worden wel gesteld, maar niet beantword. Zo blijft er veel onbenoemd in dit boek en met name het eind vond ik buitengewoon frustrerend. Ik houd wel van een goed einde en niet zo van open einden. Dat heeft soms een zweem van gemakzucht. Je verhaal niet tot een eind willen of kunnen breien en dan blijft er nogal wat in de lucht hangen. In dit geval zelfs letterlijk.

Dat einde blijft me storen. Dat is jammer want voor de rest is het boek zeker lezenswaardig. Dus wie van open einden houdt: lees dit boek!

2 opmerkingen:

Ingmario zei

Afgelopen week stond in de NRC een interview met Enter en Edzark Mik (die ook een roman over bergbeklimmen heeft geschreven - Mont Blanc), waarin Enter over het eind zegt:
"In de roman staat niet expliciet hoe het met Vincent afloopt.

Enter lacht: „Lezers discussiĆ«ren daar soms over. En ze worden boos als ik weiger om het te vertellen.”"
Ik vond het trouwens een heel goed boek, net zoals ik Mont Blanc heel goed vind.

Luud de Brouwer zei

@Ingmar
Niet expliciet is een understatement :). Ik las in een andere review over twee "cliffhangers". Zo kun je het oook bekijken!