vrijdag 30 januari 2009

Juliana en Bernhard vanuit het vrouwenperspectief

Maandagochtend lag ik in bad. Lekker wakker doezelen in warm water. De Opzij lag op een stoel naast het bad. Och waarom niet? Even bladeren en kijken of er wat interessants in staat.

Toevalstreffer heet dat dan. Prachtig artikel van Elsbeth Etty over het boek van Fasseur over de Greet Hofmans affaire.
Het toont aan hoe gevaarlijk geschiedschrijving is en hoe belangrijk het is om de bronnen te bewaren en toegankelijk te houden! O tempora, o mores, sprak de tandeloze piraat in Asterix al.
Het artikel van Etty belicht een zienswijze die ik als man waarschijnlijk als vanzelf over het hoofd zie, maar buitengewoon plausibel is. Ik citeer: ... dat de Greet Hofmansaffaire een door Bernhard tot staatszaak opgeblazen huwelijkscrisis was, waarin Juliana tegen de klippen op voor haar onafhankelijkheid en waardigheid heeft gestreden.

De kneuterige en patriachale samenleving die Nederland was in jaren 50 was niet klaar voor een koningin (=vrouw) die zelfstandig keuzes maakte en een schuinsmarcheerderige man in de wielen reed. Juliana mocht niet scheiden van de commissie die het onderzoek leidde, want die oordeelde dat zoiets moreel-politiek ontoelaatbaar was. Katholiek en protestant vonden elkaar in het spruitjeshuwelijk van die tijd. De christelijke moraal moest zegevieren!

Sterke zin ook: Wat een enorme stimulans zou het voor de vrouwenemanciaptie zijn geweest als Juliana, die volkomen in haar recht stond, Bernhard de deur had gewezen.

Zo blijkt eens te meer: de spreekwoordelijke bril van de historicus kleurt een verhaal. Hij of zij zit gevangen in de eigen gedachtenwereld, de tijdsgeest en sexe!
Perceptie heet dat met een mooi woord.

Wellicht ten overvloede: Lezer/onderzoeker blijf scherp opletten en neem niet alles klakkeloos aan. Feiten zijn interpretaties en interpretaties zijn gekleurd.
Ook dit stukje moet je in dat licht lezen en eventueel herlezen.

;-)

woensdag 28 januari 2009

Ingeklemd

Afgelopen weekend was ik in Haarlem. Mooie stad aan het Spaarne. Dwalen door de straten, veel variatie in winkels, mooie panden, sfeervolle stad. En rustig. Op zaterdagmorgen begon het winkelend publiek met een een uitslaapronde want het werd pas na 11 uur wat drukker.

Al wandelend kwam ik langs dit curieuze plaatje. Een huis uit (ik schat nu) de 18de eeuw en een winkelcomplex van Vroom & Dreesmann er omheen gebouwd. Dat moet een verhaal zijn. Het oude pand is van apotheker A.J. van der Pigge. Lennaert Nijgh, ja die, heeft de geschiedenis van deze apotheker te boek gesteld.

Het was eigenaar Ton van Os die in de jaren 30 zijn poot stijf heeft gehouden waardoor dit pand als enige de sloop voor het nieuwe winkelpand van V en D heeft overleefd. Het levert een hoogst merkwaardig beeld op.

In de apotheker was het een drukte van belang, de inrichting is ook niet bepaald van deze tijd, maar wel heel sfeervol en wat veel belangrijker is: ze helpen de mensen die binnen komen zo goed dat deze apotheek meer klanten kent dan menig andere winkel. Nou hebben ze in deze tijd van het jaar het weer wel mee en een forse griepepidemie in de zeilen!

In Tilburg hebben we bij de bouw van het gebouwencomplex op het Pieter Vreedeplein ook een dwarsligger gekend, die uiteindelijk het onderspit moest delven.
In de jaren 60 was er de garagehouder Oppermans die in Tilburg-Noord lang heeft gestreden en gewonnen: zijn garagebedrijf mocht hij handhaven op dezelfde plaats na jarenlange procedures, ondanks dat de gemeente Tilburg hele andere plannen had.
Soms zit het mee en soms zit het tegen.

maandag 26 januari 2009

Ben de Brouwer op wikipedia

Soms loop je tegen dingen aan. Zo kwam ik puur toevallig een paar weken geleden mijn overleden broer tegen in wikipedia. Eigenlijk is dat niet eens gek, ik was dan ook niet zozeer verbaasd als wel verrast. Dat ik daar zelf niet eerder aan gedacht had...

Het leuke was dat ik tenminste zijn lemma wat kon opkalefateren want ondanks de goede bedoelingen van de bewerkers, zaten er een paar fouten in. Zo stond er dat hij op 10 augustus was geboren, maar dat was toch echt 15 augustus. Maria Hemelvaart. Zeker weten! Ik heb het geboortekaartje om het te bewijzen :-).
Mijn broer was een prima honkballer. Zijn carrière begon op zijn middelbare school, het St.-Odulphuslyceum in Tilburg en later ging hij spelen bij HSC Tilburg. Dat team promoveerde in 1967 naar de overgangsklasse (zie foto) en kwam net te kort om in het daaropvolgende seizoen de hoofdklasse te bereiken.
De reputatie van mijn broer was inmiddels zo groot dat achtereenvolgens Sparta (honkbal) en Feyenoord (honkbal) over een "transfer" kwamen praten. Wie het eerst kwam, maalde het eerst en dus vertrok Ben naar Sparta. We zijn daar regelmatig gaan kijken. Altijd genieten. De ironie wil dat Sparta en Feyenoord in 1998 zijn gefuseerd tot Sparta/Feyenoord.
Hij kwam ook diverse keren uit voor het Nederlands team. Hij ging werken bij de voetbalclub Sparta (als part of the deal), vertrok van daaruit naar Ahoy en werd weer later directeur van de KNBSB (Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond).

Toen hij in 1996 achterop een file reed op de brug bij Zaltbommel was hij topsportmanager bij diezelfde bond.
Hij was een goede sportman en verdient dan ook zeker een lemma in Wikipedia!
Aan mij de schone taak om wat meer informatie boven water te halen en foto's! Al dat materiaal is nu bij zijn twee zoons, die hebben er tenslotte recht op.

woensdag 21 januari 2009

Een gekleurde president

Het is er vandaag dan toch van gekomen. Een gekleurde president gaat de Verenigde staten leiden.
Een land waar 45 jaar geleden de gelijkheid van blanke en zwarte mensen nog serieus ter discussie stond.
Hij heet Barack Obama, maar er zullen weinig mensen zijn die zijn naam nog nooit gehoord hebben.

Een president die als eerste op grote schaal internettechnologie inzette om zijn campagne kracht bij te zetten. Zijn toespraken zijn tenminste van enig niveau en hij kan ze brengen. Zijn toespraak na de verkiezingsoverwinning, bezorgde me een brok in de keel.



Zijn youtubekanaal wordt geweldig bekeken.

Met een burgemeester van Marokkaanse afkomst in Rotterdam en een nieuwe wijk (Le Medi) in diezelfde stad, die een Arabische uitstraling krijgt, gloort er weer een klein beetje hoop in een ernstig verdeelde wereld.

dinsdag 20 januari 2009

Spelletjes kopen

Gisteren heb ik iets gedaan wat ik mijn hele leven nog nooit gedaan heb: twee computerspellen gekocht. Op mijn oude dag! Hoe ouder hoe gekker...

Het gaat om Civilization IV en The Settlers - Rise of an Empire. Ze waren in de aanbieding en kosten samen 15 euro. Dan weet de lezer meteen dat het niet de nieuwste versies zijn :-)

Civilization II heb ik stukgespeeld, later ook samen met mijn zoon via het netwerk. Geweldig spel, enorm tijdrovend en menig nachtelijk uur zat ik voor mijn beeldscherm. Tot grote onvrede van mijn gade. Een wereld veroveren (of de ruimte) en als winnaar uit de strijd komen. Animaties waar de huidige generatie gamers waarschijnlijk de slappe lach van krijgt, maar ik vond het prachtig!
Nu eens kijken of dit ook wat is.

The Settlers is een prachtig spel. Ik heb II en III eerder gespeeld. Ik kon alleen al in vervoering raken van de poppetjes die mijn wereld in elkaar zetten. Prachtige animaties, en de veldslagen waren vaak legendarisch. Alle campagnes gedaan en uiteindelijk ook alles gewonnen. Online kon dit me niet boeien aangezien ik een hele slechte cheater ben, op het gebied van online gaming dan!
Deze plaat met een middeleeuwse stad op de achtergrond heeft me doen besluiten om dit spel als eerste te proberen en die stad te gaan bouwen!

Uit deze keuze blijkt ook meteen dat ik niet van de shooters of racers ben. Laat mij maar lekker puzzelen om een economie en macht op te bouwen, vallend en weer opstaan.
Kijken of me dat nu nog steeds zo kan boeien.

maandag 19 januari 2009

Thomas Rosenboom - Denkend aan Holland

Dit pamflet van Rosenboom verscheen in 2005 als boekje nadat hij het voorgelezen had als de jaarlijkse Kellendonklezing.
Hij veegt hierin de vloer aan met de hedendaagse Hollander, die voornamelijk in het oranje vooral bezig is met zichzelf op de kaart te zetten bij elke gelegenheid die zich voordoet. De Hollander die niet meer in staat is om zijn kind op te voeden en enige terughoudendheid bij te brengen. Logisch als hij die terughoudendheid zelf ook niet bezit.
Het boekje is klein, kort en leest makkelijk weg. Deze discussie bestaat al vele jaren en met name in het onderwijs is het bekend dat de jeugd anders is.

Mij bekruipt daarbij telkens het gevoel dat dit niets nieuws is... Volgens mij kun je van elke generatie een dergelijk boek met dezelfde visie vinden. De jeugd is onopgevoed, luistert niet, en de schrijvers waren veel beter opgevoed, kenden manieren en hadden het juiste respect.

Ik herken er veel in van wat mijn ouders riepen toen ik in de puberende jaren verkeerde. Problemen van alle tijden. Niets nieuws onder de zon. Eigenlijk jammer dat Rosenboom, toch geen onbekende met geschiedenis, zich zo makkelijk heeft laten ringeloren door de hype van het heden.

De mensen van nu zijn ander dan de mensen van 30-40 jaar geleden. En dat is maar goed ook.

maandag 12 januari 2009

Hauteville House

Afgelopen 5 december vierden we in huiselijke kring Sinterklaasavond. Het heerlijk avondje had voor mij o.a. de vier stripboeken van Hauteville House in petto. Genoemd naar het huis van Victor Hugo op Guernesey.
Deze stripboeken kwamen onder mijn aandacht via mijn collega Tom als reactie op een eerdere blogpost over Steampunk.

Op de avond zelf nam ik het eerste deel (Zelda) al tot me en dat inspireerde me tot het volgende deel de dag daarop. Merkwaardige setting in de geschiedenis van Frankrijk die ik nauwelijks kende. Het vervreemdende effect van die periode, de tijd van stoommachine en industrialisatie, waar afstanden psychologisch steeds kleiner werden en het toneel van de Europese mogendheden om hun macht en invloed te vergroten de hele wereld omvatte. De Fransen waren in dit tijdperk blijkbaar ook actief in Mexico.

vrijdag 9 januari 2009

Bij Pauw en Witteman

Gisterenavond was ik als studiopubliek aanwezig bij de uitzending van Pauw en Witteman. Op uitnodiging van fotograaf Jan Stads die ik inmiddels al wat jaren ken als goede en prettige "halve" collega.
De aanleiding was minder prettig. Het item waarvoor we daar aanwezig waren, was het verschijnen van het boek over cameraman Stan Storimans die afgelopen augustus in Georgië omkwam. Het boek is door Jan uitgegeven en de verhalen zijn geschreven door Johan van Grinsven, een oud overbuurjongen uit de Wethouder Kerstenstraat. Brings back memories...
Dat boek stond al op de rol voor eind 2008, maar door deze bizarre samenloop van omstandigheden komt het uit na het gruwelijke incident bij Gori.

Die twee (P&W) zijn trouwens behoorlijk 2.0! Een eigen youtubekanaal, een twitter tweet en een hyvespagina! Hip, of hoe heet dat tegenwoordig...

Heel leuk om een dergelijke uitzending een keer bij te wonen en alles er omheen mee te maken. De tijd voor de uitzending brachten we door in het decor van De Wereld Draait Door.
De gasten waren heel leuk, de uitzending verveelde voor ons, de aanwezigen, geen moment. Het hoogtepunt was toch het optreden van Raoul Heertje. Op zijn eigen flegmatieke, beetje onderkoelde, rustige manier is hij erg grappig.
Marjolein Storimans deed haar verhaal heel erg goed. Op live TV. Knap.


Pauw en Witteman is een goed ingespeeld team. Het programma liep gesmeerd, echt een geoliede machine. Viel niet stil, geen rare dingen, onderhoudend... goed.

woensdag 7 januari 2009

Jethro Tull als dansmuziek?

Soms zie je dingen op Youtube en dan gaan de haartjes overeind staan.
De Netvibes widget waarmee je op youtube films kunt zoeken op basis van woorden, staat bij mij al van meet af aan op Jethro Tull. Levert regelmatig leuk nieuw beeldmateriaal op, of zelfgeknutselde video's van recentere nummers. Leuk als verstrooing.

Vandaag kwam ik zo de onderstaande twee video's tegen van een vrouw, genaamd KarenEng, die het blijkbaar leuk vind om op muziek te dansen, semi-erotisch, en dat op Youtube te plaatsen. Haar profiel wordt goed bezocht (DUH) en ze stikt van de "vrienden". Ik heb me ook geabonneerd en een favoriet gekozen. Je bent lid van een community of niet. :-)
Dat je, als je wilt dansen, nummers van Jethro Tull kiest vind ik heel bijzonder omdat dat niet bepaald dansbare muziek is vanwege de rare tempi en maten. Maar goed, zij doet het!
Vind ik het mooi? Mwah, het lijkt een aantrekkelijke vrouw (de kwaliteit van het beeldmateriaal laat te wensen over) en ze beweegt goed. Het blijft een merkwaardige mix van dans en muziek dat nog het meest lijkt op digitaal exhibitionisme....

Oordeel zelf.


En nog meer bizar. Ze danst ook op Living in the Past, waar Ian Anderson een tijdlang een geintje over maakte met betrekking tot Cliff Richard.
Hij vertelde dat dit nummer een heuse hit was voor hen in 1970 en dat ze op moesten treden in de studio voor Top of the Pops, waar o.a. ook Cliff Richard aanwezig was. Living in the Past was geen dansnummer omdat het in 5/4 maat is. Je kon er alleen maar op dansen als je tweeëneenhalf been had. Cliff Richard danste er toch op. Ian Anderson eindigde deze inleiding dan met de zin: Now these rumours about Cliff are not true... two and a half legs... :-)

maandag 5 januari 2009

Libris Satiari Nequeo

Lian en ik houden van boeken. Niet alleen om te lezen, maar ook om te hebben. Gewoon voor de heb! We hebben al jaren geleden een studeerkamer aan ons huis gebouwd waar we ongegeneerd onze boeken kunnen uitstallen. Inmiddels is die ruimte te klein geworden en zijn we verder de kamer in getrokken met de boeken.

Zo'n 20 jaar geleden hebben we besloten om een ex-libris te laten maken. We kozen voor de spreuk: Libris satiari nequeo en dat betekent: van boeken krijg ik nooit genoeg. Dat leek ons wel toepasselijk! We wilden geen plakpapiertje of stempel, maar kozen voor een stempel met een zgn. preegdruk of blinddruk.
Dat geeft de tekst mooi weer in reliëf op het papier.
Om onduidelijke redenen zijn wij dat zelf "knirpsen" gaan noemen.
Zo ziet het resultaat er uit.
En waarom schrijf ik deze blogpost? In de periode voor de feestdagen is er al jaren een reclame op de radio waarin Wim T. Schippers mensen probeert de verleiden tot het kopen van een boek. En die eindigt (tenminste het afgelopen jaar) met de zin: van boeken krijg je nooit genoeg.

Vandaar.

zaterdag 3 januari 2009

A book of silence

Vandaag gelezen in de NRC, een recensie van het boek van Sara Maitland: A book of silence.
Ik heb het boek niet gelezen, maar het onderwerp stilte sprak me aan.
Het boek beschrijft de zoektocht naar stilte. Omgaan met eenzaamheid, niet vanuit het perspectief van de stakker, maar kiezen voor. De schrijfster beweert, terecht, dat de stilte steeds meer uit ons leven verdwijnt. Probeer maar eens ergens naar toe te gaan waar het echt stil is. Dat wordt een knappe zoektocht!
Maitland zoekt de stilte, de eenzaamheid op. Stilte en eenzaamheid als hoogste doel. Je neemt dan afstand van je ego, je kunt jezelf niet manifesteren, meten aan anderen. Je bent helemaal aangewezen op jezelf, je eigen inhoud, denkwereld, je leven.
Een boek dat ik wil lezen.

Ik ben ook verknocht aan stilte/eenzaamheid. Niet eens omdat het echt stil/eenzaam moet zijn, maar alleen zijn, dat is lekker, zelf bepalen wat en hoe en hoe hard. De beste momenten zijn dan ook de tijdstippen laat op de avond, als iedereen boven is, in bed ligt of wat anders doet en ik alleen in de kamer achter mijn laptop zit. Gevangen in het licht van het beeldscherm, eenzaam maar niet alleen.

In luidruchtig gezelschap van zichzelf overschreeuwdende ego's ben ik slecht op mijn plaats. Niet dat ik mezelf minderwaardig vind, maar het kan ook minder... Zacht is goed. De beste zijn op basis van argumenten of prestaties. Dat telt.
Wie het hardst roept heeft bijna nooit gelijk.

Ian Anderson schreef in 1971:
how do you dare tell me that I'm my Father's son
when that was just an accident of Birth.
I'd rather look around me -- compose a better song
`cos that's the honest measure of my worth
.
(from: Wind Up)

donderdag 1 januari 2009

Nieuwjaar in Venlo

Gisterenmiddag, ondanks mistwaarschuwing, naar Venlo vertrokken met Joost en Petra om bij Peter, Helène en Merel de overgang van 2008 naar 2009 door te brengen. Een hele leuk avond gehad, lekker gegeten en gedronken en gesnoept en gewacht. Ondertussen natuurlijk de Top2000 aan op de achtergrond. Bij wijze van experiment heb ik een filmpje gemaakt van het knetteren van mijn 2000-klapper voor de deur.
Het .mov-formaat van mijn camera omgezet naar .avi met behulp van Media Converter online. Het filmpje geroteerd met behulp van DVDVideosoft Free Studio (werkt heel goed!). Daarna bewerkt met behulp van MS moviemaker... weer wat geleerd!


En deze ook nog:

Nieuwjaar - 1 januari 2009

Zo, dat zit er op. 2008 ligt definitief achter ons. Tijd voor wat reflectie.

Het was een heel bijzonder jaar voor mij. Na een jaar (2007) dat gedomineerd werd door de dood, kon 2008 alleen maar beter worden eigenlijk...

Zowel op persoonlijk vlak als op zakelijk gebied is alles voor de wind gegaan.
Mijn gezondheid bleef ouderwets op peil en ik bereikte een mijlpaal!
Nog een persoonlijk succes: ik ben er in 2008 in geslaagd om gemiddeld eens per week een blogpost hier te plaatsen! Daar ben ik heel trots op.
Op zakelijk gebied komt er binnenkort nog een belangrijke ontwikkeling die sommige intimi al kennen. Daarover later meer.

Maar in het afgelopen jaar is vooral de samenwerking met de Digitale Archivaris en de rest van de Archief 2.0 club toch een doorbraak geweest. Stimulerend en inspirerend! Als we dit kunnen bestendigen, en waarom zou dat niet kunnen, dan gaan we een prachtig 2009 tegemoet!
Voorlopig hoogtepunt was de studiedag op 27 oktober.
Daarnaast is het minstens even belangrijk dat er langzaamaan echte samenwerking en kennisdeling plaatsvindt tussen verschillende instellingen. Niet in belangrijke gremia en driedelig pak, maar gewoon in de loungestoelen van het BHIC, op locatie of thuis!

Vandaar die zelfvoldane foto, in de zon op een terras! Ook dat hoop ik in 2009 een aantal keer te doen.:-)