woensdag 11 maart 2009

Telefoontikken

(Linksboven de telefoontikkenteller en rechtsonder de telefoon. Standaard model, weinig variatie mogelijk toen!)

Fraai staaltje generatiekloof afgelopen weekend. Ter gelegenheid van Lian's verjaardag op Internationale Vrouwendag, hadden we een weekend in Schoorl gepland. Voor mijn verjaardag en 20-jarige trouwdag) hadden wij van mijn vriendjes een arrangement in Restaurant-Hotel Merlet gekregen voor tweeën. Daar maakte Lian vier personen van. Dus togen we op zaterdag naar Schoorl. We namen onze intrek in de kamers en keken de standaard map met informatie door. Daarin lazen we dat er de mogelijkheid bestond om te internetten met je eigen laptop. Dat kostte 35 eurocent per telefoontik. Hele antieke benadering voor een hotel van deze tijd dat natuurlijk gewoon gratis internet en pc's moet aanbieden zoals b.v hotel Stempels in Haarlem doet!

Onze dochter Anneke vroeg meteen: wat is dat, een telefoontik. Lian en ik schoten in onze lach... Een begrip dat met name in studentenhuizen in de jaren tachtig een gevleugeld woord was: de telefoontikken afrekenen als de rekening binnen was gekomen. De mobiele generatie van tegenwoordig, kent wel belminuten, blox, smsbundels en weet ik wat niet meer, maar telefoontikken, die stammen uit een andere tijd.
(telefoontikkenteller, model 1966, nog uitgevoerd in metaal. Later van plastic)

Toen ik op kamers woonde had je een telefoontikkenteller die je op de hoogte hield van het aantal telefoontikken die je telefonisch gesprek had gekost. Dat moest je netjes op een lijst bijhouden zodat aan het eind van de maand iedere inwoner voor zijn eigen gesprekskosten moest gaan opdraaien. Natuurlijk was dat de maandelijkse frustratie want niet iedereen hield zich even plichtsgetrouw aan het vastleggen van die tikken. De verantwoordelijke, iemand in het huis had de telefoonrekening op zijn of haar naam staan, was dan geruime tijd bezig met het reconstrueren van de werkelijke tikkenlijst. Waarna de onverbiddelijke afrekening volgde.

Onze kinderen klapperden met hun oren en waren zichtbaar blij dat de telefoontik tot het verleden hoorde. Behalve in Restaurant-Hotel Merlet in Schoorl dan. Hun clientèle internet blijbaar niet frequent en laat de directie met deze regel wegkomen. Gelukkig hadden wij onze internettelefoon bij ons, dat scheelt!

2 opmerkingen:

Petra1010 zei

Haha! Ik voel me nu toch wel een beetje oud.. die telefoontikker hing ook in mijn studentenhuis in Tilburg, met alle beschreven frustraties van dien. Dat was in de periode '88-90. Wat een 'feest' der herkenning dit verhaal!

Luud de Brouwer zei

Het was voor ons ook een déja-vu. Hadden we het eindelijk verdrongen, komt het op deze manier weer in je herinnering.
Toch heel leuk en het laat je ook meteen "voelen" wat er allemaal veranderd is in een relatief korte tijd.